“အာနႏၵာ…ငါဘုရားပင္ပန္းလွၿပီကြယ္။
အင္ၾကင္းပင္ေတြရဲ႕ အၾကားေျမာက္ဘက္ကုိ
ေခါင္းထားၿပီး ေညာင္ေစာင္းျပင္ပါေတာ့။
ေလ်ာင္းစက္ဦးမယ္။”
ကုသိနာရံုျပည္ မလႅမင္းေတြရဲ႕
အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာျမတ္စြာဘုရားက
အရွင္အာနႏၵာကုိ မိန္႔လုိက္တာပါ။
အရွင္အာနႏၵာ ကလည္း ျမတ္စြာဘုရားမိန္႔ၾကားတဲ့အတုိင္း
ေညာင္ေစာင္းလုိ႔ေခၚတဲ့ ကုတင္ကုိ ေျမာက္ဘက္ကုိ
ေခါင္းထားၿပီး ျပင္ေပးပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္အာနႏၵာျပင္ေပးတဲ့
ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာပဲ၊ညာေျခေတာ္ေပၚမွာ
ဘယ္ေျခေတာ္ကုိ စဥ္းငယ္လြန္လြန္ေလးတင္ၿပီး
ညာဘက္နံေတာင္းနဲ႔ ေလ်ာင္းစက္ေတာ္မူပါတယ္။
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ရံုတင္မကဘဲ၊အင္အားပါနည္းေနတဲ့
ျမတ္စြာဘုရားကုိ ၾကည့္ၿပီး၊အရွင္အာနႏၵာက
ႏွလံုးမသာမယာျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ၿပီး၊
အားအင္နည္းေနတယ္ဆုိတာ အရွင္အာနႏၵာ အသိဆံုးပါ။
ၿမိဳ႕အဆင့္ဆင့္ကုိ ေျခလ်င္ႂကြေတာ္မူခဲ့တာ၊
ဒကာစုႏၵရဲ႕ ဝက္သားဆြမ္းစားအၿပီးမွာ
ေသြးဝမ္းသြန္ ေရာဂါျဖစ္လာတာ၊
ဒကာစုႏၵ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာစုိးလုိ႔
“ဒကာစုႏၵ….သုဇာတာရဲ႕ ဃနာဆြမ္းဟာ ျမတ္စြာဘုရား
ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးဆြမ္းျဖစ္သလုိ ၊ သင့္ရဲ႕ဆြမ္းဟာလည္း
ျမတ္စြာဘုရား ဘုဥ္းေပးတဲ့ဆြမ္းေတြထဲမွာ ေနာက္ဆံုးဆြမ္းပဲ။
သင္သိပ္အရေတာ္တာပဲ။ သင္သိပ္အရ ကံေကာင္းတာပဲ”လုိ႔
ျမတ္စြာဘုရား တစ္ဆင့္ေျပာခုိင္းခဲ့တာ။
ပါဝါျပည္နဲ႔ ကုသိနာရံုျပည္ သံုးဂါဝုတ္ပဲေဝးတာကုိ
လမ္းခရီးမွာ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႀကိမ္တိတိ နားခဲ့တာ
စသည္စသည္ေတြပါ။
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ၾကားကပဲ “သုဘဒၵပရိဗုိဇ္”ကုိ
တရားေဟာၿပီး ရဟန္းျပဳခုိင္းလုိ႔ျပဳေပးလုိက္ရပါေသးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အရွင္အာနႏၵာအေနနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားကုိ
ေနာက္ထပ္ပင္ပန္းမယ့္ အျပဳအမူမ်ဳိး မလုပ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။
အရွင္အာနႏၵာက သူ႔ေနာက္ကုိျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳမယ္ဆုိတာသိလုိ႔ ေရာက္လာတဲ့
ပရိသတ္ေတြကုိ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။
ပရုိသတ္ေတြထဲမွာ ရဟန္းပရိသတ္၊လူပရိသတ္ သာမက၊
နတ္ျဗဟၼာ ပရိသတ္ေတြပါ ေတြ႕ရပါတယ္။
ပရိသတ္အားလံုး ျမတ္စြာဘုရားဆီက ဘယ္လုိ
မိန္႔ၾကားသံ ထြက္လာမလဲဆုိတာေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။
သိပ္မၾကာလုိက္ပါဘူး။တိတ္ဆိတ္မႈေတြၾကားထဲက
အႏွိဳင္းမဲ့အသံေတာ္တစ္ခု ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
►“ဟႏၵဒါနိ ဘိကၡေ၀၊
အာမႏၲယာမိေ၀ါ။
၀ယဓမၼာသခၤါရာ၊
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။”
“ရဟန္းတုိ႔ …သင္တုိ႔ကုိ ယခုေနာက္ဆံုး
ငါဘုရားမွာၾကားခဲ့မယ္။
ရုပ္နာမ္ဓမၼဆုိတဲ့ သခၤါရတရားေတြဟာ
ပ်က္စီးတတ္တဲ့ သေဘာရွိၾကတယ္။
မေမ့မေလ်ာ့ သတိတရားနဲ႔ အစစအရာရာ
ျပည့္စံုေအာင္ေနၾကကုန္ေလာ့။”
မိန္႔ၾကားသံအဆံုးမွာ ေနာက္ထပ္ဘာအသံေတာင္မွ
ထြက္မလာေတာ့ပါဘူး။(၄၅)ဝါပတ္လံုး
ေဟာခဲ့၊ေျပာခဲ့တဲ့အထဲက ေနာက္ဆံုးစကားေတာ္ေလးပါပဲ။
အရွင္အာနႏၵာရဲ႕နားထဲမွာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
“အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ၊မေမ့နဲ႔
အစစအရာရာ သတိနဲ႔ေနၾက”
ဆုိတဲ့ စကားေလးက အႀကိမ္မ်ားစြာ ပဲ့တင္ထပ္လ်က္
ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
-【သုတ္မဟာဝါပါဠိေတာ္၊မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္】
မဂၤလာ (၃၈)ပါးထဲမွာ “အပၸမာဒမဂၤလာ”ဟာ အဓိက
အက်ဆံုးျဖစ္သလုိ၊မဂၤလာ(၃၈)ပါးကုိလည္း အဲဒီ
အပၸမာဒမဂၤလာကပဲ ျပန္ခ်ဳပ္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္မွာ
မျဖစ္မေနရွိရမယ့္ မဂၤလာတစ္ပါးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ဒီအပၸမာဒမဂၤလာဟာ
ပစၥဳပၸန္အက်ဳိးတင္မကဘဲ၊ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔ရဲ႕
ေနာက္ဆံုးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္အထိေရာက္ေအာင္
ပုိ႔ေဆာင္ေပးမယ့္ မဂၤလာျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။
အပၸမာဒမဂၤလာရဲ႕ လုိရင္းကေတာ့
အစစ အရာရာသတိနဲ႔ေနဖုိ႔ပါ။
စာသံေပသံနဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့
“သတိပ႒ာန္ ဝိပႆနာတရား” နဲ႔ေနဖုိ႔ပါ။
သတိနဲ႔ ဘယ္လုိေနမလဲ????
ကုိယ့္ရဲ႕ဘဝ တစ္ေန႔တာ
လႈပ္ရွားမႈပံုရိပ္ေတြကုိ အာရံုျပဳၾကည့္လုိက္ပါ။
●မနက္ အိပ္ရာကႏုိးမယ္။
●ကုိယ္လက္သန္႔စင္ခန္းသြားမယ္။
●မိသားစု မနက္စာ အတြက္ထမင္းခ်က္မယ္။
●ထမင္းေၾကာ္မယ္။ေရေႏြးက်ဳိမယ္။
●ေပါင္မုန္႔မီးကင္မယ္။ေကာ္ဖီေဖ်ာ္မယ္။
●ၿပီးရင္ မိသားစုမနက္စာစားၾကမယ္။
●ေစ်းမသြားခင္ ေရခ်ဳိးမယ္။
●အဝတ္အစား လဲမယ္။
●ေစ်းသြားမယ္။ေစ်းထဲမွာ ဟုိဟုိဒီဒီၾကည့္မယ္။
●စကားေတြ ေျပာခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊
မေျပာခ်င္သည္ျဖစ္ေစေျပာရမယ္။
●အဲဒီအခါမွာ ပီတိ ျဖစ္စရာ၊ေဒါသျဖစ္စရာၾကံဳမယ္။
●အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ခ်က္မယ္။ေၾကာ္မယ္။
●အိမ္ရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥေတြ လုပ္မယ္။
●ေရေသာက္မယ္။က်င္ႀကီး၊က်င္ငယ္စြန္႔မယ္။
●ညေရာက္ရင္ အိပ္မယ္။
ဒါကေယဘူယ်ေျပာတာပါ။
ဒီထက္ အေသးစိတ္ ရွိၾကမွာပါ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ေန႔တာမွာ ပထမဆံုး
ေတြ႕ၾကံဳလုိက္ရမယ့္အမူအရာက အိပ္ရာက
ႏုိးလုိက္တာပါပဲ။
ဒါပထမဆံုး ေတြ႕ၾကံဳရမယ့္ အမူအရာပါ။
■အဲဒီေတာ့ အဲဒီႏုိးတာေလးကုိ
ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားက မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ
“ဇာဂရိေတ သမၸဇာနကာရီေဟာတိ”
လုိ႔ ေဟာထားပါတယ္။
(ေရွ႕မွာလည္း မဟာသတိပ႒ာနသုတ္လာတဲ့
အတုိင္းေရးသြားပါ႔မယ္။)
အဓိပၸါယ္ကေတာ့
“ႏုိးရင္ ႏုိးတယ္ႏုိးတယ္လုိ႔ သိေနလုိက္ပါ”တဲ့။
ႏုိးလုိက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ တျခားဘာမွမေတြးလုိက္ဖုိ႔နဲ႔
ေငါက္ကနဲ မထလုိက္မိဖုိ႔ပါ။
ႏုိးစိတ္ကေလးကုိအာရံုျပဳၿပီးေတာ့ “ႏုိးတယ္၊ႏုိးတယ္”လုိ႔
မိနစ္ပုိင္းေလာက္ မွတ္ေနလုိက္ရပါမယ္။
ဒီအျပဳအမူဟာ ဘဝရဲ႕ တစ္ေန႔တာကုိ
“သတိပ႒ာန္ ဝိပႆနာ” နဲ႔ ဖြင့္လုိက္တာပါ။
■ထေတာ့မယ္ဆုိရင္လည္း ခ်က္ခ်င္းမထေသးဘဲ၊
ထခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးကုိ အာရံုျပဳၿပီး
“ထခ်င္တယ္၊ထခ်င္တယ္”လုိ႔ မွတ္ေနလုိက္ပါ။
ထရၿပီ ဆုိေတာ့ ထဖုိ႔အားယူေတာ့
“အားယူတယ္၊အားယူတယ္” လက္ေထာက္ၿပီဆုိေတာ့
“လက္ေထာက္တယ္၊လက္ေထာက္တယ္”လုိ႔
လုိက္မွတ္ေနရမွာျဖစ္သလုိ၊ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးအေပၚကုိ
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ တက္သြားတာကုိ အာရံုျပဳၿပီး
“ထတယ္၊ထတယ္”လုိ႔ လုိက္မွတ္ေနလုိက္ပါ။
မွတ္တယ္ဆုိတာ နားလည္ေအာင္ေျပာတာပါ။
မဟာသတိပ႒ာနသုတ္လာ အတုိင္းေျပာရင္
လုိက္လုိက္ သိ ေနဖုိ႔ပါပဲ။
ထတဲ့ေနရာမွာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက
ခါးနာေနတဲ့ လူမမာလုိ ျဖည္းျဖည္းေလး
ထရမယ္လုိ႔ မိန္႔မွာထားပါတယ္။
■ေနာက္-ျခင္ေထာင္ကုိမတာ၊ေျခေထာက္ကုိခ်တာ
စတဲ့ ကုိယ္အမူအရာေတြကုိ လုိက္လုိက္သိေနရပါ႔မယ္။
သတိေလးေတြနဲ႔အတူ ျခင္ေထာင္အျပင္ေရာက္ၿပီ
ဆုိေတာ့ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ခန္း သြားေတာ့မွာပါ။
ဒီေတာ့ “ဂစၧေႏၲာဝါ ဂစၧာမီတိပဇာနာတိ”
သြားရင္ သြားတယ္၊သြားတယ္လုိ႔ သိပါတဲ့။
တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းလွမ္းသြားတာေလးကုိ
လုိက္လုိက္သိေနဖုိ႔ပါ။
■ကုိယ္လက္သန္႔စင္ခန္းအေရာက္မွာ
သြားတုိက္တံကုိင္တာ၊သြားတုိက္ေဆးထည့္တာ၊
ေရခြက္ကုိင္တာ စတဲ့ အမူအရာေတြကုိလည္း
သတိေလးနဲ႔ လုိက္လုိက္သိေနရပါမယ္။
ကုိယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးၿပီဆုိေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ဆုိရင္ မိသားစုမနက္စာအတြက္
ခ်က္ရ၊ျပဳတ္ရ၊ေၾကာ္ရေတာ့မွာပါ။
ထမင္းခ်က္တာ၊ထမင္းေၾကာ္တာ၊
ေရေႏြးက်ဳိတာ၊ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တာ၊ေပါင္မုန္႔မီးကင္တာ
စသည္ျဖင့္ ကုိယ္အမူအရာျပဳတုိင္းျပဳတုိင္း
လုိက္လုိက္မွတ္ေနဖုိ႔၊ လုိက္လုိက္သိေနဖုိ႔ပါ။
ဥပမာ-ထမင္းေက်ာ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဒယ္အုိးကုိ
မီးဖုိေပၚတင္ေတာ့ “တင္တယ္၊တင္တယ္”
ဆီထည့္ေတာ့ “ထည့္တယ္၊ထည့္တယ္”
ၾကက္သြန္ထည့္ေတာ့ “ထည့္တယ္၊ထည့္တယ္”၊
ဆႏြင္းမႈန္႔ထည့္ေတာ့ “ထည့္တယ္၊ထည့္တယ္”၊
ေနာက္-ထမင္းေတြဒယ္အုိးထဲထည့္တာ၊
ပဲငံျပာရည္ထည့္တာ၊စားေတာ္ပဲထည့္တာ၊ေယာက္မနဲ႔
ေမႊတာ စသည္ျဖင့္ေပါ႔။ ျပဳေနဆဲ ကုိယ္အမူအရာတုိင္းကုိ
လုိက္လုိက္မွတ္ေနဖုိ႔၊လုိက္လုိက္သိေနဖုိ႔ပါ။
အမွတ္သတိနဲ႔ေၾကာ္မယ္ဆုိရင္ “ထမင္းေၾကာ္ေနတယ္”
လုိ႔ေတာင္ ေျပာဖုိ႔မေကာင္းပါဘူး။
ဝိပႆနာ ေၾကာ္ေနတယ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္က အမွတ္သတိနဲ႔
ထမင္းဟင္းခ်က္ရင္း တရားထူးရသြားတဲ့
သာဓကဝတၳဳေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ “ကုိကုိက ထမင္းေၾကာ္ဆုိရင္
သိပ္ႀကိဳက္တာ၊အစုိ႔ေပါက္ေနတဲ့ စားေတာ္ပဲျပဳတ္ေလးနဲ႔
ေၾကာ္ရင္ ပုိေတာင္ႀကိဳက္ေသးတယ္”စသည္ျဖင့္
ကုိကုိ႔ကုိ ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းတဲ့ “တဏွာ”ကုိ ေတြးၿပီး၊
ေၾကာ္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ျဖင့္ ထမင္းေၾကာ္တာမဟုတ္ဘဲ၊
ကုိကုိေတြ ေၾကာ္ေနတာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ထမင္းေၾကာ္ခါနီးမွာ “ငါ ဝိပႆနာေၾကာ္မလား၊
ကုိကုိေၾကာ္မလား” ဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးၿပီးမွ
ေၾကာ္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ မိသားစု မနက္စာစားဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီပဲဆုိပါေတာ့။
“အသိေတပီေတခါယိေတသာယိေတ သမၸဇာနကာရီေဟာတိ”
စားတဲ့အခါ၊ေသာက္တဲ့အခါ၊ခဲတဲ့အခါ၊လ်က္တဲ့အခါ၊
သိလ်က္ျပဳပါ၊ သိသိေနပါတဲ့။
ဇြန္းကုိ ယူလုိက္တာ၊ ပါးစပ္ထဲခံြ႕တာ၊ ဝါးတာ၊
အရသာကုိ သိတာ၊မွ်ဳိခ်တာ စသည္ျဖင့္ အမူအရာတုိင္း
လုိက္လုိက္ သိေနရပါမယ္။လုိက္လုိက္ မွတ္ေနရပါမယ္။
■ထမင္းဝုိင္းမွာ မိသားစု စံုလုိ႔
စကား ေျပာေတာ့မယ္ဆုိရင္လည္း
“ဘာသိေတသမၸဇာနေကာရီေဟာတိ” သိလ်က္ေျပာပါ။
ေျပာတာေလးကုိ သိေနပါတဲ့။
■ေရွ႕တည့္တည့္မွာရွိတဲ့ ခင္ပြန္းကုိ ၾကည့္တဲ့အခါ၊
ညာဘက္ကသားကုိ ၾကည့္တဲ့အခါ
“အာေလာကိေတဝိ ေလာကိေတသမၺဇာနကာရီေဟာတိ”
တူရူတည့္တည့္ၾကည့္တဲ့အခါ၊
ေစာင္းငဲ့ၿပီး ၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း သိလ်က္ၾကည့္ပါတဲ့။
■ဟင္းခြက္ကုိ လွမ္းခပ္ဖုိ႔ လက္ကုိဆန္႔လုိက္တဲ့အခါ
ဟင္းခပ္ၿပီးလုိ႔ ပန္းကန္ထဲထည့္ဖုိ႔ လက္ကုိေကြးလုိက္တဲ့အခါ
“သမိဥၨိေတပသာရိ ေတသမၸဇာနကာရီေဟာတိ”
ဆန္႔တဲ့အခါ၊ေကြးတဲ့အခါေတြမွာလည္းသိလ်က္ပဲျပဳပါတဲ့။
■စားေသာက္ၿပီးလုိ႔
က်င္ႀကီး၊က်င္ငယ္စြန္႔ေတာ့မယ္ဆုိရင္လည္း
“ဥစၥာရပႆဝကဓမၼသမၸဇာနကာရီေဟာတိ”
က်င္ႀကီး၊က်င္ငယ္စြန္႔တဲ့အခါမွာလည္း
သိလ်က္စြန္႔ပါ။သိေနပါတဲ့။
“စြန္႔ခ်င္တယ္၊စြန္႔ခ်င္တယ္၊စြန္႔တယ္စြန္႔တယ္”စသည္ျဖင့္
အမွတ္သတိေလးနဲ႔ စြန္႔ပါတဲ့။
ျမတ္စြာဘုရားကေအာက္ထစ္ဆံုး က်င္ႀကီး၊က်င္ငယ္
စြန္႔တဲ့ေနရာမွာေတာင္ ဝိပႆနာတရားအားထုတ္ဖုိ႔
မိန္႔မွာထားပါတယ္။
ေရွ႕မွာေရးခဲ့တာေတြကုိ ျပန္ခ်ဳပ္ရင္
ကုိယ္အမူအရာ ျပဳတုိင္းျပဳတုိင္း လုိက္လုိက္သိေနဖုိ႔နဲ႔၊
စိတ္အမူအရာ ျဖစ္တုိင္းျဖစ္တုိင္း လုိက္လုိက္သိေနဖုိ႔ပါ။
တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ဘုရားေရွ႕မွာ တင္ပလႅင္ေခြထုိင္
မ်က္စိမွိတ္အားထုတ္ေနမွ အားထုတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။
သြားဆဲ၊ရပ္ဆဲ၊ထုိင္ဆဲ၊အိပ္ဆဲ၊စားဆဲ၊ေသာက္ဆဲ၊ေျပာဆဲ၊
ဝတ္ဆဲ၊စြန္႔ဆဲ စတဲ့အမူအရာေတြမွာ အမွတ္သတိပါေနရင္လည္း၊
သတိေလးနဲ႔ျပဳေနရင္လည္း တရားအားထုတ္ေနတာပါပဲ။
ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာငဲ့ၿပီး က်န္တဲ့အေသးစိတ္ေတြကုိေတာ့
ကုိယ္တုိင္ပဲခြၽဲ႕ထြင္ၿပီး သိပါေတာ့။
ညအိပ္တဲ့အခါမွာလည္း အမွာသတိေလးနဲ႔
အိပ္ရမယ္လုိ႔ဆုိထားပါတယ္။
ႀကိဳက္တဲ့ဣရိယာပုတ္နဲ႔ တရားမွတ္လုိ႔ရတာဆုိေတာ့
အိပ္ရာေပၚမွာလွဲအိပ္ေနတဲ့အခါ ႏွာသီးဖ်ားေလးဆီကုိ
စိတ္ပုိ႔လုိက္ၿပီး “ဝင္တယ္၊ထြက္တယ္”လုိ႔ပဲ မွတ္မွတ္၊
ဒါမွမဟုတ္ ဝမ္းဗုိက္ဆီကုိ စိတ္ကုိပုိ႔လုိက္ၿပီး
“ေဖာင္းတယ္၊ပိန္တယ္”ပဲမွတ္မွတ္
ႏွစ္သက္ရာ ကမၼ႒ာန္း တစ္ခုခုကုိပြါးၿပီးအိပ္သင့္ပါတယ္။
စာေရးသူမွာ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ေရာဂါရွိတယ္။
က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြသာ တရားမမွတ္ျဖစ္ခ်င္ေနမယ္။
အိပ္တဲ့အခ်ိန္ကုိေတာ့ မျဖစ္မေနမွတ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့
ႀကိဳးစားရပါတယ္။ကုသုိလ္လုိခ်င္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ျမန္ျမန္အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္လုိ႔ပါ။
အဲဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ ေတာင္ေတြး၊ေျမာက္ေတြးနဲ႔
ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး။
တရားမွတ္ၿပီးအိပ္တဲ့အက်င့္ေလးကုိ
စြဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္ထားဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ တရားမွတ္ၿပီးအိပ္ရင္
ျမန္ျမန္အိပ္ေပ်ာ္သလုိ မနက္အိပ္ရာကထရင္လည္း
လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
အဓိကကေတာ့ မွတ္လ်က္ပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားဖုိ႔ပါ။
ဘဝတစ္ေန႔တာရဲ႕အစကုိ ဝိပႆနာနဲ႔ဖြင့္ၿပီး
ဘဝတစ္ေန႔တာရဲ႕အဆံုးကုိ ဝိပႆနာနဲ႔
ျပန္ပိတ္လုိက္ရတာဟာ ေရးေနတဲ့
စာေခါင္းစဥ္အတုိင္းေျပာရရင္
ေတာ္ေတာ္ေလး မဂၤလာရွိသြားတာပါ။
ဝိပႆနာတရားဆုိတာ လက္ေတြ႕ဘဝထဲအထိ၊
လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းခြင္ထဲအထိေရာက္ေအာင္
အားထုတ္ရပါတယ္။
“လက္ေတြ႕ဘဝထဲအထိ၊
လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းခြင္ထဲအထိ”ေရာက္ေအာင္
အားထုတ္ႏုိင္မွ၊အသံုးခ်ႏုိင္မွလည္း အဓိပၸါယ္ရွိတာပါ။
ရိပ္သာေတြေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ဝင္ပါရဲ႕၊
ရိပ္သာေတြနဲ႔လည္း နီးနီးစပ္စပ္ေနပါရဲ႕။
ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔လည္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိပါရဲ႕။
ဒါေပမယ့္ ေဒါသေတြႀကီးႀကီးျပေနမယ္၊
ဟုိလူ႔အျပစ္၊ဒီလူ႔အျပစ္ ေျပာေျပာေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့
ကုိယ္အားထုတ္ေနတဲ့ ဝိပႆနာတရားဟာ
လက္ေတြ႕ဘဝထဲအထိ မေရာက္ေသးဘူးဆုိတာ၊
လက္ေတြ႕ဘဝထဲအထိေရာက္ေအာင္
အားမထုတ္ႏုိင္ေသးဘူးဆုိတာ
ျပသရာလည္းေရာက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ “ဟြန္း …တရားေတြ အားထုတ္ေနၿပီးေတာ့”
လုိ႔လည္း ကြယ္ရာမွာ အျပစ္တင္ခံရပါလိမ့္မယ္။
အစစအရာရာ သတိနဲ႔ေနတတ္တဲ့အက်င့္ကေလးကုိ
အၿမဲမဟုတ္ေတာင္ တစ္ပတ္တစ္ခါ
ကုိယ့္ရဲ႕ေမြးေန႔ေလးေတြမွာေတာ့
သတိထားေနၾကည့္သင့္ပါတယ္။
တစ္ေန႔လံုးမတတ္ႏုိင္ရင္ေတာင္ အခ်ိန္ပုိင္းေလးနဲ႔ေပါ႔။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
တကယ္ေတာ့ အလုပ္ကုိ “အလုပ္” လုိ႔သေဘာမထားဘဲ၊
အလုပ္တုိင္းကုိ “တရား”ေတြလုိ႔ ႏွလံုးသြင္းထားလုိက္မယ္ဆုိရင္
“အလုပ္တုိင္း” ဟာကုိယ့္အတြက္
“တရားေတြ” ျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲေလ။
-【ဆရာေတာ္အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေဝႏြယ္ - အင္းမ)】
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
(မဟာသတိပ႒ာနသုတ္၊မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား၊
သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ဘုရား၊ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက၊
အရွင္ဆႏၵာဓိကတုိ႔ရဲ႕ စာအုပ္ေတြကုိ
အေျခခံၿပီးေရးပါတယ္။)
(အလင္းတန္းဂ်ာနယ္၂.၂.၂၀၀၄)
[မဂၤလာအေတြးမ်ား(၂၁)
အပၸမာေဒါစဓေမၼသု၊
ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
ကုသုိလ္တရားတုိ႔၌
မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏။
လုပ္ကုိင္ေျပာၾကားသတိထား၊တရားမေမ့ေစ။
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
-【အရွင္ရာဇိႏၵ(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ) ၏
“မဂၤလာအေတြးမ်ား”ႏွာ140-149မွ-
ေကာက္ႏွဳတ္ကူးယူပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။】