ေလာကမွာ အခ်စ္မခံရတဲ့သူဆုိတာ မရွိသလုိ၊
အမုန္းမခံရတဲ့ သူဆုိတာလည္း မရွိႏုုိင္ဘူး။
အခ်စ္ခံရရင္ “ေလာဘ”ျဖစ္ျပီး၊
အမုန္းခံရရင္ “ေဒါသ” ျဖစ္တတ္တယ္။
တကယ္ေတာ့ . . .
အဲဒီအခ်စ္အမုန္းဆုိတာေတြကုိ
ဘဝတုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္းေတြအတြက္
အရင္းအႏွီးအေနနဲ႔ အသံုးခ်လုိက္လုိ႔ရတယ္။
●အခ်စ္ခံရတဲ့ အခါ....
သူက ငါ့ကို ခ်စ္တယ္၊ ငါ့ကုိ ေကာင္းေစခ်င္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူခ်စ္ရက်ဳိးနပ္ေအာင္၊
ငါေကာင္းေအာင္ ေနလုိက္မယ္...။
“ဒါဆုိရင္ ခ်စ္တဲ့ သူလည္း အက်ဳိးရွိ၊
အခ်စ္ခံရတဲ့ သူလည္း အက်ဳိးရွိ”
●အမုန္းခံရတဲ့ အခါ...
သူက ငါ့ကုိ မုန္းတယ္။
ငါ မေကာင္းျဖစ္တာကုိ ျမင္ခ်င္တယ္။
သူ႔ဆႏၵျပည့္ဝသြားရင္ ငါလည္း မေကာင္းဘူး။
သူလည္း အကုသုိလ္ျဖစ္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ငါ့အတြက္လည္း မနစ္နာ၊ သူ႔အတြက္လည္း
အကုသုိလ္ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ငါေကာင္းေအာင္ ေနလုိက္မယ္။
“ ဒါဆုိရင္ မုန္းတဲ့သူလည္း အက်ဳိးရွိ၊
အမုန္းခံရတဲ့ သူလည္း အက်ဳိးရွိေပါ့ ”
အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းဆုိတာ “ေရနဲ႔ မီး” လုိပါပဲ။
အသံုးခ်တတ္ရင္ အက်ဳိးရွိပါတယ္၊
●အခ်စ္က “ခြန္အား”ကုိ ျဖစ္ေစျပီး၊
●အမုန္းက “တြန္းအား” ကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။
-【အရွင္ေတဇာနႏၵ- “ေစတနာပန္းခင္း ဆရာေတာ္”】