တစ္ခါတုန္းက သားအဖႏွစ္ေယာက္ အိမ္ဧည့္ခန္းမွာ
ဆုံၾကေတာ့ အေဖလုပ္တဲ့သူက ဒီလုိစေျပာပါတယ္။
“ေဟ့ေကာင္ မင္း မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ
မိဘကိုလုပ္ေကြၽးရမယ္ ဆုိတဲ့ မဂၤလာတရားကို
မၾကားဖူးဘူးလား။မင္း အခု ငါ့ကို ဘာလုပ္ေကြၽးဖူးလဲ၊”
ဒီေတာ့ သားျဖစ္သူကလည္း ေအာက္ပါအတုိင္း
ျပန္ေခ်ပလုိက္ပါတယ္။
အေဖကလည္း “ပုတၱဒါရႆသဂၤေဟာ ဆုိတဲ့ မဂၤလာတရား
နဲ႔အညီ ကြၽန္ေတာ္ကို ေကြၽးေမြးေထာက္ပံ့ဦးမွေပါ့။”
ကိုယ္တာ၀န္ကုိယ္ မျမင္ၾကဘဲ ၊သူမ်ားတာ၀န္ကိုပဲ
ျမင္တတ္ၾကတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
တာ၀န္မေက်မႈကို သေရာ္ထားတဲ့
ပုံ၀တၳဳေလးပဲေျပာပါေတာ့။
ေရးေနၾကအတုိင္း သာဓက၀တၳဳေလးကို
ဆက္ေရးျပလုိက္ပါရေစဦး။
တစ္ခါတုန္းက သိၾကားမင္းဟာ ရထားထိန္း
“မာတလိနတ္သား”ကို ဟုိဟုိဒီဒီ လွည့္လည္ဖုိ႔
ရထားျပင္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။
မာတလိနတ္သားလည္း သိၾကားမင္း ခုိင္းတဲ့အတုိင္း
ရထားကို ျပင္ဆင္လုိက္္တယ္ေပါ့။
ရထားျပင္ၿပီးေတာ့ ျပင္ၿပီးတဲ့အေၾကာင္း သိၾကားမင္းကို
သြားအေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ ဒီေတာ့ သိၾကားမင္းက
ေ၀ဇယႏၲာ ျပာႆဒ္ကဆင္းၿပီး ရထားေပၚမတက္ခင္ ၊
လက္အုပ္ခ်ီၿပီး “အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ” ရွိခုိးေနပါသတဲ့။
သိၾကားမင္းက အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ရွိခုိးေနေတာ့
မာတလိနတ္သားလည္း နည္းနည္းအံ့ၾသသြားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သိၾကားမင္းကို ေမးၾကည့္လုိက္ပါတယ္။
“အရွင္သိၾကားမင္း….ကမၻာေျမမွာ ရွိတဲ့ပုဏၰားေတြ၊
မင္းေတြ၊လူေတြ၊ နတ္ျပည္မွာ ရွိတဲ့နတ္မင္းႀကီးေတြကသာ
သိၾကားမင္းကိုရွိခုိးၾကပါတယ္။ အခု အရွင္သိၾကားမင္းက
ဘယ္သူ႔ေတြကို ရွိခုိးေနတာပါလဲ။”
“ဟုတ္တယ္ မာတလိ၊ သင္ေျပာတာမွန္ပါတယ္။
ငါရွိခုိးေနတဲ့ သူေတြကေတာ့
● သီလရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြရယ္၊ ျပီးေတာ့
● တရားနဲ႔အညီ သားမယားကိုလုပ္ေကြၽးေထာက္ပ့ံေနတဲ့
လင္ေယာက်္ားေတြရယ္၊ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကို ရွိခုိးေနတာပါ။”
“အရွင္သိၾကားမင္း သီလရွိတဲ့ရဟန္းေတာ္ေတြကို
ရွိခုိးတာေတာ့ထားလုိက္ပါေတာ့။ သားမယားကို
လုပ္ေကြၽးေထာက္ပံ့ ေနတဲ့ လင္ေယာက်္ားေတြကို
ဘာလုိ႔ရွိခုိးရတာလဲ”
“မာတလိေရ ၊ ငါရွိခုိးေနတာ လူဆုိတဲ့ သတၱ၀ါ
ပညတ္ကို ရွိခုိးေနတာမဟုတ္ပါဘူး၊ သူရဲ႕
တာ၀န္ေက်တတ္တဲ့ဂုဏ္ ကို ရွိခုိးတာပါ။”
သိၾကားမင္းလည္းမာတလိရဲ႕ အေမးကို
ေျဖၿပီးတာနဲ႔ ရထားေပၚကို တက္သြားပါေတာ့တယ္။
-【သံယုတ္ ပါဠိေတာ္၊ ပတြဲ၊ ဂဟ႒၀ႏၵနာသုတ္】
သားမယားအေပၚတာ၀န္ေက်ပြန္တဲ့ ေယာက်္ားေတြကို
သိၾကားမင္းကေတာင္ ရွိခုိးတယ္လုိ႔ စာမွာဆုိထားပါတယ္။
အထက္ျပခဲ့တဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္လုိ လူမ်ိဳးကို
သိၾကားမင္းကေတြ႕ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရွိခုိးဖုိ႔ ေနေနသာသာ ၊
“၀ရဇိန္လက္နက္” နဲ႔ေတာင္ ပစ္ထည့္ခ်င္စိတ္
ေပါက္သြားမလား မသိပါဘူး။
လူဆုိတာ ေမြးလာကတည္းက ေလာက
တာ၀န္ေတြ ကပ္ပါလာၿပီးသားပါ။
●ကုိယ့္အတြက္ တာဝန္၊
●ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ တာ၀န္၊
●ကိုယ့္မိတ္ေဆြအတြက္ တာ၀န္၊
●ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ တာ၀န္၊
●ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ တာ၀န္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။
☆တခ်ိဳ႕က ေလာကၾကီးထဲေရာက္လာတယ္။
ေလာကတာ၀န္ေတြကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ၿပီး ၊
ေလာကႀကီးထဲက ျပန္ထြက္သြားတယ္။
☆တစ္ခ်ဳိ႕က ေလာကႀကီးထဲ ေရာက္လာတယ္။
ေလာကတာ၀န္ေတြ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ဘဲ ၊
ေလာကၾကီးထဲက ျပန္ထြက္သြားတယ္။
☆အဲဒီေတာ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ ကိုယ့္က ဘယ္လုိ
လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ေနသြားခ်င္တာလဲ …. ?။
တာ၀န္မဲ့မဲ့နဲ႔ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လုံး အသက္ရွင္
ေနရတာထက္ တာ၀န္ေတြနဲ႔ တစ္ရက္ပဲ
အသက္ရွင္ေနရတာက ပုိျမတ္ပါတယ္။
စာေရးသူနဲ႔ ခင္္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ
တစ္ခ်ဳိ႕ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြ၊
၀တၳဳေတြဟာ တကယ့္ အႏုပညာေျမာက္ စာေပေတြပါ။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အိမ္ရဲ႕ ဆန္အုိးထဲမွာ ဆန္ရွိတယ္ ၊
မရွိဘူးဆုိတာ သူတုိ႔ မသိဘူး။
မယားလုပ္သူ နဲ႔ သားသမီးေတြ စား၀တ္ေနေရးကို
ဘယ္လုိေျဖရွင္းေနတယ္ဆုိတာ သူတို႔မသိဘူး။
ရလာတဲ့ “စာမူခ”ဆိုတာလည္း “အရက္”
ေသာက္ပစ္တာနဲ႔ ကုန္တာပါပဲ။
စာေပသမားပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အႏုပညာသမားပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊
ကုန္သည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ကုမၸဏီပုိင္ရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ဆုိက္ကားသမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူေတာင္းစားပဲျဖစ္ျဖစ္၊
မိသားစုရွိရင္ မိသားစုအေပၚတာ၀န္ေက်ရမွာပါ။
တာ၀န္မယူခ်င္ရင္ အစကတည္းက အိမ္ေထာင္မျပဳရုံပါပဲ။
မဂၤလာတရားေတာ္အရ “ပုတၱဒါရႆသဂၤေဟာ”
သားမယားကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းတဲ့။
အဲဒီမွာ သဂၤဟ=ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း၊ဘာနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္မလဲ။
“သဂၤဟတရားေလးပါး” နဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ရုံပါပဲ။
သဂၤဟတရားေလးပါးဆုိတာက-
(၁)။ ဒါန=ပစၥည္း၀တၳဳ ေငြေၾကးေပးျခင္း။
(၂)။ ေပယ်၀ဇၨ=ခ်စ္ဖြယ္စကားသာ ေျပာၾကားျခင္း။
(၃)။ အတၳစရိယာ=သူ႔ရဲ႕အက်ိဳးစီပြါးကို ျပဳက်င့္ေပးျခင္း။
(၄)။ သမာနတၱတာ=ကိုယ္နဲ႔ တန္းတူထား၍ ဆက္ဆံျခင္းတုိ႔ပါပဲ။
သဂၤဟတရားေလးပါးကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ခ်ဲ႕ထြင္ျပီး သိပါေတာ့။
ကိုယ့္သားမယားေမႊးေန႔မွာ ေမႊးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတာ၊
ပြဲလမ္းသဘင္ရွိရင္ လုိက္ပုိ႔တာ စသည္ျဖင့္ေပါ့။
ဒါေတြကေတာ့ “ေလာကီနည္း” နဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္မႈေတြပါ။
ေနာက္တဆင့္တက္ၿပီး ဒါနေတြျပဳျဖစ္ေအာင္၊
သီလေတြေဆာက္တည္ျဖစ္ေအာင္၊
၀ိပႆနာေတြ ပြားမ်ားျဖစ္ေအာင္၊ စီစဥ္ေပးႏုိင္ရပါမယ္။
မိဘကိုလုပ္ေကြၽးတာ ေႂကြးေဟာင္းဆပ္တာ။
သားမယားကို လုပ္ေကြၽးတာ ေႂကြးသစ္ခ်တာဆုိေတာ့
တာ၀န္ဆုိတာၾကီးက အရိပ္တစ္ခုလုိ႔ ကပ္ပါလာျပီးသားပါ။
လုပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ
လုပ္ကုိလုပ္ရေတာ့မွာပါ။
ဒီေတာ့ တာ၀န္ကို တာ၀န္လုိ႔ သေဘာမထားေတာ့ဘဲ၊
တရားသေဘာပါေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရင္ေတာ့
အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ဆုိပါစို႔။
►ေယာက်္ားလုပ္သူက ကိုယ့္မယားကို
တစ္ေန႔တာရွာလုိ႔ရတဲ့ ေငြေတြကိုအပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္
ဒီအတုိင္းမေပးေသးဘဲ၊ “ဒီေငြေတြ သုံးၿပီး ငါ့ဇနီး ၊
ငါ့သားသမီးေတြ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းပါေစ၊
စိတ္ဆင္ရဲျခင္း ကင္းပါေစ၊
ေလာကီအကိ်ဳး ေလာကုတၱရာအက်ိဳးေတြ
ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါေစလုိ႔” ေမတၱာပုိ႔ ၿပီးေပးရင္၊
“မဂၤလာကုသုိ္လ္”အျပင္၊ “ဒါနကုသုိလ္၊ ေမတၱာကုသုိလ္”ေတြလည္းရသြားပါတယ္။
►ဒီလုိပါပဲ မယားလုပ္သူကလည္း
လင္ေယာက်္ားလုပ္သူဆီက ရလာတဲ့ ေငြေတြနဲ႔
ထမင္းဟင္းခ်က္တဲ့အခါ၊ ျပင္ဆင္ျပီး
ေကြၽးေမြးရတဲ့အခါေတြမွာ ငါခ်က္ထားတဲ့
ထမင္းဟင္းေတြစားျပီး ငါ့လင္သား၊
ငါသားသမီးေတြ ကိုယ္ဆင္းရဲ ကင္းပါေစ၊
စိတ္ဆင္းရဲ ကင္းပါေစ၊ ေလာကီအက်ိဳး ၊
ေလာကုတၱရာအက်ိဳးေတြ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါေစလုိ႔
ေမတၱာပုိ႔ျပီး ထမင္းဟင္းခ်က္မယ္ ၊
ေကြၽးမယ္ဆုိရင္ မဂၤလာကုသုိလ္အျပင္၊
“ဒါနကုသုိလ္၊ ေမတၱကုသုိလ္” ေတြပါ ပူးတြဲရေနတာပါ။
လင္းမယားႏွစ္ေယာက္ ဒီလုိအျပဳအမူေတြနဲ႔
အျပန္အလွန္ ျပဳမူေနတာမွ တကယ့္
မဂၤလာေဆာင္တာ အစစ္ပါ။
အဲဒီလုိ အျပဳအမူေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ ေန႔စဥ္
မဂၤလာေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
အိမ္ဟာ “မဂၤလာေဂဟာေလး” ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
“မဂၤလာေဂဟာေလး” ျဖစ္ဖုိ႔ လင္မယား
ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
မဂၤလာေဂဟာေလးမွာေနေနတဲ့ မိသားစုဟာ
ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာလည္း ကိုယ္ခ်မ္းသာ၊
စိတ္ခ်မ္းသာ နဲ႔ ေနၾကရမွာပါ။
ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ… ?
လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး ေန႔စဥ္၊ေန႔တုိင္း
မဂၤလာေဆာင္ျဖစ္ေနဖုိ႔ပါပဲေလ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
-【အရွင္ရာဇိႏၵ(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ) ၏
“မဂၤလာအေတြးမ်ား” ႏွာ ၈၀- ၈၅မွ-
ကူးယူပူေဇာ္္မွ်ေဝပါသည္။】
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
[မဂၤလာအေတြးမ်ား(၁၂)
ပုတၱဒါရႆသဂၤေဟာ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
သားမယားကို ခ်ီးျမႇင့္ေထာက္ပ့ံျခင္းသည္
ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။
ေႂကြးသစ္ခ်ကာ သားႏွင့္မယားကို၊
ေျမႇာက္စားခ်ီးျမင့္ ၀တ္ကုန္ေစ။]
အလင္းတန္းဂ်ာနယ္ (၂၄၊၁၁၊၂၀၀၃)