ဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၉ ခုႏွစ္
၀ါဆိုလျပည့္ေန႔တြင္ သာဝိတၳိၿမိဳ႕ သရက္ျဖဴကုန္းတြင္
ေရမီးအစံုစံုေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မူရာ
လူပရိသတ္ သံုးဆယ့္ေျခာက္ ယူဇနာတိုင္
လာေရာက္ဖူးေျမာ္ ၾကကုန္၏။
လူတို႔သည္ တန္ခိုးျပာဋိဟာကို အံ့ၾသၾကည္ညိဳစြာ
ၾကည့္ေနစဥ္ လအေထာင္၊ ေနအေထာင္တို႔ ကြယ္ေပ်ာက္
သကဲ့သို႔ ဘုရားရွင္သည္ ျမင္ကြင္းမႇ ႐ုတ္တရက္
ကြယ္ေပ်ာက္ေတာ္မူသြား၏။

ျမင္ကြင္းမႇ ေပ်ာက္ကြယ္သျဖင့္ လူတို႔က
“အရွင္ဘုရား အခု ျမတ္စြာဘုရား
ဘယ္ႂကြသြားတာပါလဲ ဘုရား” ဟု
အရွင္ေမာဂၢလာန္ကို ေမးေလွ်ာက္ၾကရာ
အရွင္ျမတ္သည္ ကိုယ္တုိင္သိပါ ေသာ္လည္း
အရွင္အႏု႐ုဒၶါ၏ ဂုဏ္ကို ပရိသတ္
အလယ္ ေဖာ္ထုတ္လို၍
“အရွင္အႏု႐ုဒၶါကို ေမးေလွ်ာက္ၾက” ဟု
မိန္႔ေတာ္မူသျဖင့္ အရွင္အႏု႐ုဒၶါကို ေမးေလွ်ာက္ၾကရာ
“အခုအခါ ဘုရားျမတ္စြာသည္ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္ရွိ
ပင္လယ္က သစ္ပင္ေအာက္ ပ႑ဳကမၺလာ
ျမေက်ာက္ျဖာထက္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူၿပီး
မယ္ေတာ္မိနတ္သား အမႇဴးထား၍ နတ္ျဗဟၼာတို႔အား
တစ္၀ါတြင္းလံုး အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ကို
ေဟာၾကားေတာ္ မူပါမည္။
ဘုရားရွင္တုိင္း ေရမီးအစံုစံုေသာ
တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မူၿပီးလွ်င္ တာ၀တိ ံသာ
နတ္ျပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူျမဲ ဓမၼတာျဖစ္၍
ေရွးဘုရားရႇင္တို႔ နည္းတူ ခုနစ္၀ါေျမာက္ကို
ထိုတာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူပါမည္”ဟု
မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။

“လူ႔ျပည္သို႔ ဘယ္ေတာ့ျပန္ႂကြ လာမႇာတုံး ဘုရား”ဟု
ထပ္၍ ေမးေလွ်ာက္ၾကသျဖင့္
“၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္
ျပန္ႂကြမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း” မိန္႔ၾကား ေတာ္မူသျဖင့္ -
“ငါတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ျပန္ႂကြ မလာမခ်င္း
မျပန္ၾကေတာ့ကုန္”ဟု ၾကံ၍ ထိုသရက္ျဖဴကုန္းတြင္
သစ္ရြက္တဲမ်ားထိုး၍ ေနၾကကုန္၏။
ေျမႀကီးသည္ လူတို႔၏ အညစ္အေၾကးတို႔ကို
မ်ိဳပစ္သျဖင့္ ထိုေနရာသည္ အျမဲစင္ၾကယ္ေန သတဲ့။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ကို
“သင္က တစ္၀ါတြင္းလံုး လူတို႔အား တရားေဟာ။
စူဠအနာထပိဏ္ သူေဌးက လူတို႔ကို ေကြၽးေမြးလွဴဒါန္း”ဟု
မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သျဖင့္ တရားေဟာျခင္း၊
အ၀တ္ေဆး၀ါး၊ အစား အစာ ေကြၽးေမြးျခင္းကို
တစ္၀ါတြင္းလံုး သရက္ျဖဴ ကုန္းတြင္
ကုသိုလ္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနၾက၏။

၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ ေနညိဳခ်ိန္မႇစ၍ မယ္ေတာ္
ေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏၲဳသိတ နတ္သားႏွင့္
စၾက၀ဠာ တိုက္တစ္ေသာင္းမွ
ေရာက္လာၾကကုန္ေသာ နတ္ျဗဟၼာ အေပါင္းတို႔အား
အဘိဓမၼတရားကို စတင္ေဟာၾကားေတာ္ မူပါသည္။

တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္တြင္ အဘိဓမၼာ တရားကို
ေန႔ညအသံမစဲ ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး လူ႔ရြာသို႔
ဆြမ္းခံ၀င္ခ်ိန္၌ နိမၼိတ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူၿပီး
“နိမၼိတ ႐ုပ္ပြားေတာ္၏ သကၤန္း႐ံုဟန္၊ ကိုယ္ေနသဏၭာန္၊
အသံေတာ္၊ အသြင္အျပင္၊ အမူအရာ အားလံုးတုိ႔သည္
ငါဘုရားႏွင့္ ထပ္မွ်တူသူ ျဖစ္ပါေစ။
ဤမွ်ေသာ တရားေတာ္ကို ငါ၏ကိုယ္စား
ေဟာၾကားေတာ္ မူရစ္ပါေစ”ဟူ၍ အဓိ႒ာန္
ထားခဲ့ပါသည္။ တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႔သာ
ဗုဒၶအစစ္ႏႇင့္ နိမၼိတဘုရားကို ခြဲျခားသိႏိုင္ၾကသည္ ဟူ၏။

ဘုရားျမတ္စြာသည္ အေနာတတ္အိုင္သို႔
ဦးစြာႂကြခ်ီေတာ္မူၿပီး နတ္မ်ားက ကြမ္း႐ိုးဒန္ပူကို
ဆက္ကပ္ၾကသျဖင့္ ဒန္ပူ၀ါးကာ အေနာတတ္အုိင္၌ပင္
ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ေတာ္ မူပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဆးဒါန္းျမင္းသီလာ
ေက်ာက္ျဖာ ထက္တြင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးကို႐ံု၍
နတ္မင္းႀကီး ေလးပါးတို႔ ကပ္လွဴထားေသာ ေက်ာက္ညိဳ
အဆင္းရႇိ သပိတ္ေတာ္ကို ေပြ႕ပိုက္ေတာ္မူလ်က္
ေျမာက္ကြၽန္းသို႔ ဆြမ္းခံ၀င္ေတာ္မူ၏။
အေနာတတ္ အိုင္အနီးသာ ယာျပန္႔ျပဴးကမ္းဦးတြင္
သပၸာယ္စြာ ထုိင္ေတာ္မူလ်က္ ေန႔ဆြမ္း ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ေန႔သန္႔ေတာ္မူ (နားေန) ရန္
စႏၵကူးေတာသို႔ ႂကြေတာ္မူပါသည္။

အရွင္သာရိပုတၲရာသည္ ထိုစႏၵကူးေတာသို႔
လာေရာက္၍ ဘုရားရွင္အား ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳသျဖင့္
“ခ်စ္သားသာရိပုတၲ ဒီကေန႔ အဘိဓမၼာ တရားကို
ဤမွ် ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ၿပီ” ဟု
အက်ဥ္းနည္း ေဟာျပေတာ္မူ၏။
ပညာဧတဒဂ္ အရွင္သည္ ထိုအက်ဥ္းနည္းမွ်ျဖင့္ပင္
အဘိဓမၼာကို နည္းေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက
အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ သိႏုိင္၏။ ကမ္းနား၌ ရပ္လ်က္
သမုဒၵရာႀကီးကို ျပသကဲ့သို႔ ထင္းလင္းေတာ့၏။
အရွင္သာရိ ပုတၲရာကို ေဟာၾကားၿပီးမွ
တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္သို႔ ျပန္ႂကြေတာ္မူကာ
ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဆက္လ်က္ ေဟာၾကားေတာ္ မူပါသည္။

ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ အက်ဥ္းနည္းျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ
အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ကို အရွင္သာရိပုတၲရာသည္
ကႆပဘုရား ျမတ္စြာလက္ထက္ လင္းႏို႔သား ျဖစ္ဖူးေသာ
တပည့္ရဟန္း ငါးရာတို႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္ နည္းျဖင့္
တစ္ဆင့္ျပန္၍ ေဟာၾကားေတာ္ မူပါသည္။
ဘုရားရွင္ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္
အဘိဓမၼာတရား အၿပီးအဆံုး ေဟာၾကားၿပီးသည္ႏွင့္ ထိုရဟန္းငါးရာတို႔သည္လည္း
အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို နာယူသင္ၾကားမႈ ၿပီးဆံုး၏။
အဘိဓမၼာေဆာင္ ရဟန္းမ်ား ျဖစ္လာၾက၏။
ေနာင္တြင္ ရဟႏၲာမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

သီတင္းကြၽတ္ လဆန္း ၉ ရက္တြင္
“ဘုရားရွင္သည္ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔
ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ သက္ဆင္းျပန္ႂကြ လာမႇာပါလဲ ဘုရား။
မဖူးရဘဲ တပည့္ေတာ္တို႔ မျပန္ဘူး ဘုရား”ဟု
အရွင္္ေမာဂၢလာန္အား ေလွ်ာက္ထားၾကသျဖင့္
“ေကာင္းၿပီ ဒကာတို႔”ဟုဆိုကာ
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ေျခ အေရာက္ ေျမလ်ိဳးၿပီး ေတာင္ေျခမွ
ေပၚထြက္လ်က္ “ျမင္မိုရ္ေတာင္ အတြင္းမွ တာ၀တိ ံသာ
နတ္ျပည္သို႔ ႂကြေနေသာငါ့ကို လူအမ်ား ျမင္ၾကေစ”ဟု
အဓိ႒ာန္ေတာ္မူလ်က္ လူအမ်ား ျမင္ကြင္းမွ
မေပ်ာက္ေစဘဲ ႂကြေတာ္မူပါသည္။

တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္ ဘုရားျမတ္စြာ၏
ေျခဖမိုးေတာ္ကို ဦးတိုက္၍ လူမ်ားစြာတို႔
ဖူးေျမာ္ရန္ ေစာင့္ဆုိင္း ေနပါေၾကာင္း၊
မည္သည့္ ေနရာသို႔ ျပန္လည္သက္ဆင္း
ႂကြခ်ီေတာ္မူမည္ကို မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါရန္
ေလွ်ာက္ထားရာ-

“သင့္ေနာင္ေတာ္ႀကီး သာရိပုတၲရာ အခု
အဘယ္အရပ္မႇာ သီတင္းသံုး ေနထုိင္ပါလဲ”
“သကၤႆၿမိဳ႕မွာ ၀ါကပ္ပါတယ္ ဘုရား”
“ဒါဆို သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္
ထိုသကၤႆၿမိဳ႕ တံခါးကို သက္ဆင္းမယ္။
ဖူးေျမာ္လိုသူမ်ား သကၤႆၿမိဳ႕သို႔လာၾက။
လမ္းခရီးမႇာ စားေသာက္စရာ ဘာရိကၡာမွ
ယူစရာမလို” ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။

အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ကို ၀ါတြင္းသံုးလ
နာၾကားၾကရသျဖင့္ ကုေဋေပါင္း ရွစ္ေသာင္း
ေလးေထာင္ေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႔သည္
သစၥာေလးပါး တရားသိျမင္
ကြၽတ္တမ္း၀င္ၾက၏။ မယ္ေတာ္ မိနတ္သားလည္း
ေသာတာပတၱိဖိုလ္၌ တည္၏။

သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတုိ႔သည္
နံနက္စာ စားေသာက္ၿပီးၾကသည္ႏွင့္ သာ၀တၴိၿမိဳ႕ႏွင့္
ယူဇနာ ၃၀ ကြာ ေ၀းေသာ သကၤႆၿမိဳ႕ တံခါးသို႔
“ယေန႔ေတာ့ ဘုရားဖူးရေတာ့အံ့”ဟု ထြက္ခဲ့ၾကရာ
ရြာဦးေက်ာင္းသို႔ သြားၾကသည့္အလား
မပင္ပန္းၾကဘဲလ်က္ သကၤႆၿမိဳ႕ တံခါးသို႔
ေရာက္လာၾကကုန္၏။

ဘုရားရွင္က သိၾကားမင္းအား
“ယေန႔ လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းသက္ေတာ္မူမည္”ဟု
မိန္႔ေတာ္မူသျဖင့္ သိၾကားမင္းသည္ နတ္တို႔အတြက္
လက္ယာဘက္ ေရႊေစာင္းတန္း၊ ျဗဟၼာႀကီးမ်ားအတြက္
လက္၀ဲဘက္ ေငြေစာင္းတန္း၊ ျမတ္စြာဘုရား အတြက္
အလယ္မႇ ပတၲျမား ေစာင္းတန္းဟူေသာ ေစာင္းတန္းသံုးသြယ္ကို
ဖန္ဆင္းၿပီး ေစာင္းတန္းဦးတို႔သည္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္၌
တည္ၿပီး ေစာင္းတန္း အေျခတို႔သည္ သကၤႆၿမိဳ႕ တံခါး၌ တည္၏။

ဘုရားျမတ္စြာသည္ လူ႔ျပည္သို႔ သက္ဆင္းအံ့ေသာငွာ
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္၌ တည္လ်က္ အထက္ ေကာင္းကင္သို႔
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ အကနိ႒ျဗဟၼာျပည္သို႔တုိင္၊
ေအာက္ေျခသို႔ ငံု႔ၾကည့္လိုက္စဥ္ အ၀ီစိ ငရဲသို႔တုိင္
အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမရႇိ ထုတ္ခ်င္းေပါက္
ဟင္းလင္းပြင့္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
တူ႐ူအရပ္၊ အေထာင့္အရပ္တို႔ကို အလားတူ
ၾကည့္ရာတြင္လည္း စၾက၀ဠာ တိုက္အေပါင္း
ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ ဟင္းလင္းပြင့္၍
တစ္ျပင္တည္း ျဖစ္ေလ၏။
ထုိအခါ နတ္ျဗဟၼာတို႔ကလည္း လူတို႔ကို၊
လူတို႔ကလည္း နတ္ျဗဟၼာတို႔ကို ျမင္ၾကရေလကုန္၏။

ဘုရားျမတ္စြာသည္ ၀ဲယာနတ္ျဗဟၼာမ်ား ျခံရံလ်က္
ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ ျမဴးကြန္႔ေတာ္မူၿပီး ၊
ဆင္းသက္ေတာ္မူရာ အလြန္မွတင့္တယ္၊
အလြန္မွ က်က္သေရရွိ အလြန္မႇ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရွိလွ၍
၃၆ ယူဇနာ အ၀န္းရွိ ဖူးျမင္ရသူ လူအေပါင္းတို႔က
ဘုရားအျဖစ္ကိုပင္ အားက်ေတာင့္တ ၾကကုန္၏။

ပဥၥသီခနတ္သားက လက္ယာဘက္မွ ေဗဠဳ၀ေစာင္းကို တီးလ်က္၊
သုယာမနတ္မင္းက စာမရီသားၿမီး ယပ္ခတ္လ်က္၊
သႏၲဳသိတ နတ္မင္းက ပတၲျမားယပ္၀န္း တလႊဲလႊဲခပ္လ်က္၊
သိၾကားမင္းက ၀ိဇယတၲရ ခ႐ုသင္း မႈတ္လ်က္၊
မဟာျဗဟၼာႀကီးက လက္၀ဲဖက္ ေငြေစာင္းတန္းမွ
ထီးျဖဴႀကီးကို မိုးလ်က္၊ အျခားေသာ နတ္ျဗဟၼာ တို႔ကလည္း
အထူး အထူးကို ပူေဇာ္ၾကကာ ဘုရားႏွင့္အတူ
သက္ဆင္းလိုက္ပါ လာၾကကုန္၏။

သကၤႆၿမိဳ႕ တံခါးသို႔ ေျခေတာ္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္
အရွင္သာရိပုတၱရာက အဦးဆံုး ရွိခိုးပူေဇာ္၏။
ထို႔ေနာက္ ပရိသတ္မ်ား ပူေဇာ္ၾက၏။
●ပထမဆံုး လက္ယာေျခေတာ္ ခ်ရာအရပ္ကို
“အစလေစတိယ႒ာန”၊
●သကၤႆၿမိဳ႕ တံခါးေနရာကို “အ၀ိဇဟိတ႒ာန”ဟု ေခၚဆို၏။
ဘုရားရွင္တိုင္း နတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာတရား
ေဟာၾကားၿပီးေနာက္ အျမဲေျခေတာ္ခ်ရာအရပ္၊
သက္ဆင္းေတာ္မူရာ အရပ္တို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟူ၏။
ထိုသို႔ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားေတာ္ မူၿပီး၍
နတ္ျပည္မႇ လူ႔ျပည္သို႔ သက္ဆင္းေတာ္မူရာ ေန႔ကိုအစြဲျပဳလ်က္
သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔ကို အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ဟု
ယေန႔အခါ ေခၚဆိုၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အဘိဓမၼာ တရားဟူသည္
●“ကုသလာ ဓမၼာ၊ အကုသလာ ဓမၼာ၊ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ”သံုးပါဒကို
နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ အက်ယ္ေ၀ဖန္၍ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

●“ကုသလာ-အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းေသာ အက်ဳိးကိုေပးျခင္း
လကၡဏာ ရွိကုန္ေသာ။ ဓမၼာ-သတၱလည္းမဟုတ္၊
ဇီ၀လည္း မဟုတ္ကုန္ေသာ ဓမၼသက္သက္တို႔ ျဖစ္ၾကကုန္၏။

●အကုသလာ-အျပစ္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ျခင္း၊
မေကာင္းေသာ အက်ဳိးကို ေပးျခင္း လကၡဏာ ရွိကုန္ေသာ။
ဓမၼာ-သတၲလည္း မဟုတ္၊ ဇီ၀လည္း မဟုတ္ကုန္ေသာ
ဓမၼသက္သက္တို႔ ျဖစ္ၾကကုန္၏။

●အဗ်ာကတာ-ကုသိုလ္လည္း မဟုတ္၊
အကုသိုလ္လည္း မဟုတ္၊ ကုသိုလ္၊
အကုသိုလ္တို႔မႇ တျခားျဖစ္ကုန္ေသာ။
ဓမၼာ-သတၲလည္းမဟုတ္၊ ဇီ၀လည္း မဟုတ္ကုန္ေသာ
ဓမၼသက္သက္တုိ႔ ျဖစ္ၾကကုန္၏။”

တစ္၀ါတြင္းလံုး အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားျခင္းျဖစ္၍
၀ါတြင္းရက္တုိင္းကို အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။
တခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕ရြာတို႔တြင္ ဘုရားတန္ေဆာင္းတို႔၌ တစ္၀ါတြင္းလံုး
အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို ေန႔ညမျပတ္ အသံမစဲ
အလွည့္က် ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေလ့ ရႇိၾက၏။
၀ါတြင္း၌ က်င္းပအပ္ေသာ တရားပြဲမ်ားကိုပင္
“အဘိဓမၼာ တရားပြဲ”ဟု ေခၚဆိုၾက၏။

ထိုသို႔ ဘုရားရွင္သည္ မယ္ေတာ္ ေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးေသာ
နတ္သားကို တရားျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္သည္ကို
နည္းမွီအတုယူလ်က္ ဗုဒၶဘာသာတို႔သည္ သီတင္းကြၽတ္
လျပည့္ေန႔တြင္ ဘုိးဘြားမိဘ ဆရာသမား
သက္ႀကီးရြယ္အိုတို႔အား ကန္ေတာ့ၾကျခင္းျဖင့္
ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းျဖစ္၏။ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္မွ
သက္ဆင္းေတာ္ မူသည္ကို ရည္စူးၿပီး ဆီမီးမ်ား
ထြန္းလ်က္လည္း ႀကိဳဆိုပူေဇာ္ ၾကပါသည္။
ေသာတာပန္ အရိယာ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္
ေက်းဇူးဆပ္သျဖင့္ မယ္ေတာ္၏ ေက်းဇူး
ႏုိ႔တစ္လံုးဖိုးမွ်မက အကုန္ေက်ပါသည္။
မယ္ေတာ္သည္ အပါယ္သို႔ မက်ေတာ့ဘဲ
နိဗၺာန္မ်က္ေမႇာက္ ျပဳရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟူ၏။

“မဟာပ၀ါရဏာေန႔”
••••••••••••••••••••••••••
ဒီအျပင္ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔သည္
တစ္သာသနာလံုးရွိ ရဟန္းေတာ္ေန႔ ၀ါဆိုျခင္းကိစၥ
ၿပီးဆံုး၍ ပ၀ါရဏာျပဳၾကရေသာေၾကာင့္
“မဟာပ၀ါရဏာေန႔” ဟုလည္း ဆိုရပါသည္။
ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္ရွိ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီး
တစ္တိုက္တြင္ “ငါတုိ႔ ၀ါတြင္းမႇာ အခ်င္းခ်င္း စကား
မေျပာၾကလွ်င္ ျပႆနာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါဆို ညီညြတ္စြာ
ေနျခင္းျဖစ္မယ္” ဟု တိုင္ပင္ၾကလ်က္
တစ္၀ါတြင္းလံုး အခ်င္းခ်င္း စကားမေျပာဘဲ
ေနၾကသတဲ့။

၀ါကြၽတ္၍ ဘုရားရႇင္ထံ ေရာက္လာၾကၿပီး
ထိုအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားၾကေတာ့ ဘုရားရွင္က
“မဂ္ဖိုလ္နဲ႔ေ၀းမယ့္ ရဟန္းေတြပဲ တစ္၀ါတြင္းလံုး သိုးေတြလို
ေနရတယ္လို႔ ရန္သူေတြလို ေနရတယ္လို႔” ဟု ျပစ္တင္ေတာ္မူၿပီး
သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေန႔တြင္ “ပ၀ါရဏာ ျပဳမည္”ဟု
ပညတ္ေတာ္ မူပါသည္။

“တပည့္ေတာ္အေပၚ ျမင္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊
ၾကား၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ယံုမႇား သံသယေၾကာင့္
ေသာ္လည္းေကာင္း ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ အျပစ္တစ္စံုတစ္ရာ
ရွိခဲ့လွ်င္ ေထာက္ျပေတာ္ မူပါဘုရား” ဟု
မိမိ၏ ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ အျပစ္ ကို ေထာက္ျပရန္
အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္မံျခင္းကို “ပ၀ါရဏာ” ဟု ဆိုပါသည္။
-【အရွင္ပညာသီဟာဘိ၀ံသ (တရားဦးဓမၼစၾကာ)】
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm