ေလာကမွာ . . .
●ကိုယ္ျပဳဆိုးျပီး ႏႈတ္ေျပာေကာင္းတဲ့သူ၊
●ကိုယ္ျပဳေကာင္းျပီး ႏႈတ္ေျပာဆိုးတဲ့သူ၊
●ကိုယ္ျပဳႏႈတ္ေျပာဆိုးျပီး စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူ၊
●ကိုယ္ျပဳႏႈတ္ေျပာ စိတ္ထားသံုးမ်ိဳးဆိုးတဲ့သူ၊
●ကိုယ္ျပဳႏႈတ္ေျပာစိတ္ထား သံုးမ်ိဳးလံုးေကာင္း
တဲ့သူရယ္လုိ႔ “လူငါးမ်ိဳး” ရွိပါတယ္။
ေမွာ္ဖံုးေနတဲ့ ေရကန္ကို ေတြ႕ရင္ ေမွာ္ေတြကို
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာဖယ္ျပီး
လက္ခုပ္နဲ႔ ေရကို ယူေသာက္ရသလိုပဲ
အဆိုး၊ အေကာင္း တြဲေနတဲ့ လူေတြကိုေတြ႕ရင္
“အဆိုး” ကို လ်စ္လ်ဴရႈျပီး “အေကာင္း” ကို
ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ရပါမယ္။
အဆိုးခ်ည္းပဲ ထင္ရွားေနတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ရင္
“ေရာဂါျပင္းထန္ေနတဲ့ ကူရာမဲ့ ခရီးသြားေဖာ္”
တစ္ေယာက္လုိ႔ သေဘာထားျပီး ၊
သနားကရုဏာစိတ္ ေမြးျမဴႏိုင္ရပါမယ္။
အဲဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္သူ႔ အေပၚမွာမွ
ေဒါသ အျပစ္ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ၊
လူသားအားလံုးအေပၚ ေမတၱာသက္၀င္
ခ်စ္ခင္ႏိုင္လာပါလိမ့္မယ္။
အေကာင္းျမင္ဝါဒ လက္ကိုင္ထားႏိုင္တဲ့သူအတြက္
ေမတၱာ ဘာဝနာပြားမ်ားဖို႔ အခက္အခဲမရွိပါဘူး။
“သတၱဝါအားလံုး ခ်မ္းသာၾကပါေစ” လို႔
ေမတၲာဘာဝနာ အျမဲပြားေနသူရဲ႕ သႏၲာန္မွာ
ေမတၲာဓာတ္အား ေကာင္းလာတာနဲ႔အမွ်
ေဒါသဓာတ္လည္း တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ပါးလာရပါတယ္။
ေမတၱာ ပြားေနခ်ိန္မွာ တကယ္ ခ်မ္းသာေစခ်င္တဲ့စိတ္
ျဖစ္ေနဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ႔။
အေကာင္းျမင္စိတ္၊ ေမတၱာစိတ္ ေမြးေနတဲ့ၾကားထဲက
ေဒါသစိတ္ ျဖစ္လာေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ့
ေဒါသရဲ႕အာ႐ံု၊ ေဒါသျဖစ္စရာ အေၾကာင္း
အခ်က္ေတြကို ႏွလံုးမသြင္းဘဲ၊ ျဖစ္ေနတဲ့
ေဒါသစိတ္ကိုပဲ တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ျပီးေတာ့
“စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္ဆိုးတယ္”စသည္ အားျဖင့္
သတိပ႒ာန္ နည္းလမ္းအတုိင္း
ဝိႆနာ႐ႉပြါးလုိက္ရပါမယ္။
“ေဒါသစိတ္”ကိုမေတြ႕ဘဲ ၊
“ေဒါသျဖစ္စရာ အေၾကာင္းအခ်က္”ေတြကသာ
လႊမ္းမိုးေနမယ္ဆိုရင္လည္း
ျမင္-ျမင္တယ္၊ ၾကား- ၾကား တယ္၊
သြား- သြားတယ္၊ထုိင္ - ထုိင္တယ္ စသည္အားျဖင့္
လက္ရွိထင္ရွားရာ တစ္ျခားအာရံု တစ္ခုခုကုိ
႐ႈပြါးရပါမယ္။ႏွာသီးဝ ေလထိရာ အရပ္မွာ သတိကပ္ၿပီး၊
ဝင္-ဝင္တယ္၊ ထြက္-ထြက္တယ္လို႔ ႐ႈမွတ္မယ္
ဆိုရင္လည္းေကာင္းပါတယ္။
မမိ-မိတဲ့ အာ႐ံုတစ္ခုခုကို သတိပ႒ာန္
နည္းက် စူးစိုက္႐ႈပြားႏိုင္ျပီဆိုရင္ ေဒါသစိတ္ေတြ
တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။
-【ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)】