လူအမ်ားစုရဲ႕သဘာဝ ၊ အမ်ားစုရယ္ မဟုတ္ဘူးေပါ႔ေလ၊
“နတ္ ကုိးကြယ္မႈ အားသန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္”ေတြက
ဘုရားပန္းသာ ညိႇဳးခ်င္ ညိႇဳးပါေစ။
နတ္ပန္းေတာ့ အညိႇဳးမခံႏုိင္ဘူး။
ဘုရားစင္မွာ ဆြမ္းခဲဖြယ္ခ်ဳိခ်ဥ္ရသာ မရွိရင္သာေနမယ္။
နတ္ေရွ႕မွာ အုန္းသီးဆုိလည္း အလံုးလုိက္၊
ငွက္ေပ်ာသီးဆုိလည္း အဖီးလုိက္။
ေယာဂီတုိ႔ အိမ္တြင္းေရး မသာယာခ်င္ဘူးလား။
(သာယာခ်င္တယ္။)
သာယာခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဘုရားပန္း မညိႇဳးပါေစနဲ႔။
ဘုရားပန္းညိႇဳးၿပီဆုိရင္ေတာ့ အေႏွးနဲ႔ အျမန္ပဲ ကြာမယ္။
အိမ္တြင္းေရး ပဋိပကၡေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့၊
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္အဆင္မေျပ ၊
စိတ္ဝမ္းကြဲတာေတြျဖစ္ၾကမွာပဲ။
လုပ္ငန္း၊ကုိင္ငန္း စီးပြါးေရးေတြလည္း
အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဂါထာေတြ၊ မႏၲာန္ေတြ အျမႇဳပ္ထြက္ေအာင္ မရြတ္ခ်င္ေနပါ။
ဘုရားပန္း အျမဲတမ္း လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္ေအာင္ ထားမယ္၊
ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္းေလးကိုလည္း အျမဲတမ္း
ေအးေနေအာင္ထားမယ္ ဆိုရင္
အိမ္တြင္းေရးလည္း ေအးခ်မ္း၊စီးပြားလမ္းလည္းေျဖာင့္ ၊
အစစအရာရာ အဆင္ေျပမွာပါ။
ေသာက္ေတာ္ေရ တေန႔ ဘယ္ႏွစ္ခါလဲတုံး။
“ႏွစ္ခါ”။
ႏွစ္ခါလဲတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္နည္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္။
ကဲ . . . ကိုယ္ကေတာ့ “ေရ” တေန႔ဘယ္ႏွစ္ခါ ေသာက္တုံး။
“ဆယ္ခါ”။
ေတာ္ေတာ္တရားတယ္။
ဘုရားက်ေတာ့ ေရငတ္ ထားတယ္။
ကိုယ္က်ေတာ့ ဆာတိုင္း ေသာက္တယ္။
အမွန္ကေတာ့ ကိုယ္ေရေသာက္တိုင္း ဘုရားကို
ေသာက္ေတာ္ေရ လဲျပီး ကပ္မယ္ဆုိရင္
ပိုေကာင္းတယ္ေနာ္။
အဲဒီေလာက္ႀကီးအထိ မလဲႏုိင္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ
“မနက္တခါ၊ ေန႔လယ္တစ္ခါ ၊ ညတစ္ခါ”
တစ္ေန႔ သံုးၾကိမ္ေလာက္ေတာ့ ေသာက္ေတာ္ေရေလး
လဲျပီး ၊ ကပ္ရင္ေကာင္းတာေပါ့။
ကိုယ္ ေရေသာက္တိုင္း၊ ေသာက္တိုင္းလည္းပဲ
ကိုယ္ပါးစပ္ထဲ ေရမထည့္ခင္၊ ကိုယ္ေသာက္မယ့္ခြက္ကို
လက္ကေလးနဲ႔ ကိုင္ထားၿပီးေတာ့
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေသာက္ေတာ္ေရ
လွဴဒါန္းပါတယ္”လုိ႔ စိတ္ကအာရံုျပဳျပီးေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္လိုက္ေပါ့။
ကိုယ္ေသာက္တဲ့ ေရအိုးစင္နားေလးက ေနၿပီးေတာ့
ကပ္လိုက္ရံုပါပဲ။ဘုရားဆီ သြားၿပီး ကပ္စရာမလိုပါဘူး။
ဘယ္ေနရာမွာပဲ ရပ္ၿပီးေတာ့ ေရေသာက္ေသာက္။
ကိုယ္ေရေသာက္တိုင္း ျမတ္စြာဘုရားကို
ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း လွဴဒါန္းျပီးမွ ကိုယ္က စြန္႔ေသာက္ပါ။
အရက္သမား၊ဘီယာသမား တခ်ဳိ႕ေတာင္
အရက္ေသာက္ခါနီး၊ဘီယာေသာက္ခါနီး ကိုယ္ေသာက္မယ့္
အရက္ပုလင္း၊ဘီယာပုလင္းကုိ “အရက္သမားနတ္ ကိုႀကီးေက်ာ္” ကို
ပသတဲ့ အေနနဲ႔ နဖူးေရွ႕ လက္နဲ႔ ေျမႇာက္ျပီး၊
အာရုံျပဳၾကေသးတယ္မဟုတ္လား။
ကိုႀကီးေက်ာ္ တပည့္ေတြထက္၊
ဘုရားတပည့္ေတြက သာမွ ျဖစ္မွာေနာ္။
ေသာက္ေတာ္ေရ တစ္ခုတည္းမွ မဟုတ္ဘူး။
ဘာပဲစားစား။ သၾကားလံုးေလး ငံုတာပဲျဖစ္ျဖစ္။
ေနၾကာေစ့ေလး တစ္ထုပ္ စားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊
ျမတ္စြာဘုရားကုိ စိတ္က အာရုံျပဳ ကပ္ျပီးေတာ့မွ စား။
မစားခင္ “သရဏဂံုေလး၊ ဘာေလး” လည္း ရြတ္ေပါ့။
သရဏဂံုရြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္က ျမတ္စြာဘုရား ဘုဥ္းေပးေနတဲ့
အခ်ိန္လုိ႔ သေဘာထားေပါ့။
သရဏဂံုေလး “သံုးေခါက္” ရြတ္ျပီးသြားၿပီ ဆိုေတာ့မွ
“ ျမတ္စြာဘုရား ၊ ျမတ္စြာဘုရား ဘုဥ္းေပးျပီျပီးျဖစ္လုိ႔
တပည့္ေတာ္ကို ေဆး အျဖစ္ စြန္႔ေတာ္မူပါဘုရား”လုိ႔
စြန္႔ၿပီး စားေပါ့ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က တန္ခိုးနဲ႔
ဘုဥ္းေပးလုိက္တာ ဆိုေတာ့ ခဏေလးနဲ႔ ျပီးျပီးေပါ့။
ေယာဂီတုိ႔ က စြန္႔စားတာ ၾကိဳက္တယ္ မုိ႔လား။
အဲဒီေတာ့ ဘုရားကပ္ျပီးေတာ့
စြန္႔စား လိုက္ေတာ့ စြန္စားတဲ့သူ ျဖစ္သြားတာေပါ့။
နိဗၺာန္ ဆိုတာ စြန္႔စားတဲ့သူေတြမွ ေရာက္တာေနာ္။
အဲဒီေတာ့ ဘုရားပန္း မညိႇဳးပါေစန႔ဲ။
ေသာက္ေတာ္ ေရခ်မ္းမေႏြးပါေစနဲ႔။
ဒါ အေရးႀကီးပါတယ္။။
-【ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)】
(“ငါ႔ကုိမခ်စ္ပါနဲ႔” ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္။)
Posted by ►