အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားသည္ ပိဋကတ္သံုးပံုကိုေသာ္မွ အာဂံုေဆာင္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါလ်က္ ကမၼ၀ါစာ ရြတ္ဆိုရာတြင္ ကမၼ၀ါစာႀကီးမ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ ဖတ္ၾကားေနၾကသည္မွာ မစဥ္းစားတတ္ပါသျဖင့္ သနားသည္းခံ၍ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( ဦးစိန္မိႈ-ဆင္တဲေက်းရြာ၊ ပန္းေတာင္းျမို႔နယ္ )
( ေျဖ )
ရဟန္းသံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ ကမၼ၀ါစာကို ရြတ္ဖတ္ရာတြင္ ကမၼ၀ါစာကို ကိုင္ငင္ၾကည့္ရႈ၍ ဖတ္ၾကျခင္းမွာ အာဂံုမရ၍မဟုတ္၊ စာလံုးအကၡရာတိုင္း၏ ဌာန္ကရိုဏ္း၊ ပယတ္၊ နိဂၢဟိတ္၊ နိဂၢဟိတ၀ိမုတ္ စသည္ အသံလြဲမွား မသြားရန္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။
တစံုတရာလြဲမွားသြားလွ်င္ ျပဳလုပ္ေနေသာ ၀ိနည္းကံ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါသည္။
ဥပမာ-တႏွင့္ဋ၊ ထႏွင့္႒၊ မတူပါ။
တ-ကိုဖတ္လွ်င္ ဒႏၲဇအကၡရာျဖစ္၍ လွ်ာက သြားကို ထိရပါမည္။
ဋ-ကိုဖတ္လွ်င္ မုဒၶဇအကၡရာျဖစ္၍ လွ်ာက လွ်ာထိပ္ (အာေခါင္) ကို ထိရပါမည္။
သံဃံ-က သံႏွင့္ သမၼတိ-က သမ္သည္ အသံခ်င္းတူေသာ္လည္း နိဂၢဟိတႏွင့္ နိဂၢဟိတ ၀ိမုတၱ ျဖစ္၍ ရြတ္ဆိုပံု ကြဲျပားပါသည္။ ထို႔အတူ အကၡရာတိုင္းကို မမွားမယြင္းရေအာင္ ၾကည့္ရႈ၍ ဂရုတစိုက္ ရြတ္ဆိုဖတ္ၾကားရသျဖင့္ အလြတ္မရြတ္ဘဲ ကမၼ၀ါစာကို ၾကည့္ရႈ၍ ရြတ္ဆိုရသည္ကို မွတ္သားၾကည္ညိဳရမည္ ျဖစ္ပါသည္။