ဆရာေတာ္ဘုရား၊ အခ်ိဳ႔ရဟန္း သံဃာေတာ္တို႔သည္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရာ၌ ဇြန္းခက္ရင္းျဖင့္ ဘုဥ္းေပးၾကသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္၊ ဇြန္းခက္ရင္းျဖင့္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကျခင္းမွာ ၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္ ညီ-မညီ ေျဖၾကားေတာ္မူပါဘုရား။
( ေက်းေတာသား-ေညာင္ပင္သာ )
( ေျဖ )
ရဟန္းေတာ္တို႔ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးမႈႏွင့္စပ္၍ ေသခိယသိကၡာပုဒ္မ်ားတြင္ သိကၡာပုဒ္ေပါင္း ၂၆-ပုဒ္ရွိရာ နာတိမဟႏၲံ ကဗဠံ ပရိမ႑လံ အာေလာပံ န ဘုဥၨမာေနာ သဗၺဟတၳံ-သိကၡာပုဒ္မ်ား၌ ဆြမ္းလုတ္ပမာဏ ဆြမ္းလုပ္အေနအထား လက္အေနအထားတို႔အေၾကာင္းကို ဆိုသျဖင့္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရာ၌ လက္ျဖင့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရန္သာသင့္ေၾကာင္း အထူးဆိုဖြယ္ မလိုပါေခ်။
ျမန္မာႏိုင္ငံ သာသနာေတာ္တေလွ်ာက္လံုးလည္း လက္ျဖင့္သာ ဘုဥ္းေပးသံုးေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္၊ မင္းတုန္းတရားႀကီး လက္ထက္တြင္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ ဦးေဉယ်သည္ ဥပဓိသမၸတၱိႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၊ အေနအထိုင္လည္း အလြန္ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းလွ၍ ေရႊနန္းေတာ္၌ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးလွ်င္ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးက မိဖုရားမ်ား၊ သမီးေတာ္မ်ားကို ဖူးေတြ႔အတုယူေစေၾကာင္း စကားစဥ္ရွိသည္၊ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးပံုကို မိဖုရားမ်ား၊ သမီးေတာ္မ်ားပင္ အတုယူရေအာင္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လွေၾကာင္း ဆိုသျဖင့္ ျမန္မာပီပီ လက္ျဖင့္ပင္ ဘုဥ္းေပးေၾကာင္း သိသာပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဆိုဖြယ္ရွိသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က သပိတ္အသံုးသာရွိ၍ ပန္းကန္ ဇြန္း စသည္ အသံုးမရွိေသးေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ပါသည္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သာသနာတေလွ်ာက္တြင္ သပိတ္ျဖင့္ပင္ တေလွ်ာက္လံုး အသံုးျပဳခဲ့သည္ဟု မေျပာႏိုင္ေပ၊ ပန္းကန္ ဇြန္းမ်ားလည္း အေတာ္ေရွးက်က်အခ်ိန္ကပင္ အသံုးျပဳခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားခဲ့ေလသည္၊ ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းစားရာ၌ ဘုရားလက္ထက္ေတာ္ကလို လက္ျဖင့္သာ စားသင့္ပါသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ေသခိယႏွင့္ညီေအာင္ သပိတ္ကိုသာ သံုးရမည္၊
ပန္းကန္ခြက္ေယာက္၊ ဇြန္းေယာက္ခ်ိဳ စသည္ မသံုးသင့္ဟူ၍လည္း ဆိုရာေရာက္ပါသည္၊ ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္စြာ ပန္းကန္စသည္ကို သံုးလွ်င္ ဇြန္း ခက္ရင္း စသည္ကိုလည္း အေလ်ာ္အားျဖင့္ ယူေသာ္ ရႏိုင္ဖြယ္ပင္ ရွိေပသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဇြန္း ခက္ရင္း ကိစၥတြင္ တဘက္စြန္းသို႔ မေရာက္သင့္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။