၁။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရာတြင္ တိဟိတ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ယခုဘ၀၌ တမဂ္တဖိုလ္ရႏိုင္၍ ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ယခုဘ၀တြင္ တမဂ္တဖိုလ္ မရႏိုင္-ဟု ဆိုသည္မွာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။
၂။ ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ ဆိုသည္မွာ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ေခၚဆိုပါသနည္း။
၃။ မိမိကုိယ္ကို ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္မည္၊ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္မည္ဟု မည္ကဲ့သို႔ ခြဲျခားသိရွိႏိုင္ပါမည္နည္း။
( မစႏၵာအံုး-အံုးဓာတ္ပံုတိုက္၊ ဘုန္းႀကီးလမ္း-ရန္ကုန္ျမိဳ႔ )
( ေျဖ )
ေမးခြန္းသံုးခုကို ေပါင္း၍ ေျဖဆိုလိုက္ပါသည္။
လူတိုင္းအဖို႔ အကုသိုလ္ျဖစ္မႈ၊ ကုသိုလ္ျဖစ္မႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းစိတ္ (ေဟတု-ဟိတ္) ၆-မ်ိဳး ရွိပါသည္။
၄င္းမွာ-ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ တို႔ျဖစ္သည္။
၀ိပႆနာတရား အားထုတ္မႈ ဆိုင္ရာ၌ ကုသိုလ္ဟိတ္ သံုးမ်ိဳးျဖစ္သည့္ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟတို႔ကိုသာ ယူပါသည္။
ျမန္မာလို ေလာဘနည္းပါး သဒၶါပြားမႈ၊ ေမတၱာတရား ပြားမ်ားမႈႏွင့္ ပညာႀကီးမႈတို႔ ျဖစ္ေပသည္၊
ဤသံုးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုမွသာ တရားအားထုတ္၍ တမဂ္တဖိုလ္ ရႏိုင္သည္၊
ဤသံုးမ်ိဳးတြင္ အေမာဟ ပညာ ကင္းမဲ့ေနလွ်င္ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ ဟိတ္ႏွစ္မ်ိဳးသာရွိေသာ ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍ မဂ္ဖိုလ္ရႏိုင္စြမ္း မရွိပါ၊
အေမာဟဟိတ္ မပါသျဖင့္ ပညာသင္၍ မရျခင္း၊ အလြန္ဉာဏ္ပညာ ေခါင္းပါးျခင္း၊ အေကာင္းအဆိုး ခြဲျခား၍ သိႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္း စေသာ အခ်က္မ်ားကိုၾကည့္၍ ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ႏိုင္-မျဖစ္ႏိုင္ မွန္းဆ သိသာပါလိမ့္မည္။
ဤေခတ္တြင္ ပညာသင္၍ တတ္ေျမာက္ျခင္း၊ ဉာဏ္ေကာင္းျခင္း၊ ေလာကီေလာကုတၱရာ ဗဟုသုတ အျဖာျဖာတို႔၌ အကင္းပါးျခင္း စသည္တို႔မွာ အမ်ားအားျဖင့္ ျပည့္စံုလ်က္ ရွိေန၍ တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ႏိုင္သူ မ်ားျပားပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ တရားအသိအလင္း မေပါက္သျဖင့္ လံု႔လကိုေလွ်ာ့ကာ ငါ-ဒိြဟိတ္ ပုဂၢိဳလ္ပဲ၊
သည္ဘ၀ မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရား ရႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါဘူး-ဟု မယူဆလိုပါ။ ဉာဏ္ပညာ အသင့္အတင့္ ရွိသူတိုင္း တရားအျမင္ေပါက္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေၾကာင္း ေျဖဆိုရေပသည္။