အရွင္ဘုရား၊ ယခုေခတ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ ရိပ္သာတို႔တြင္ ဘုန္းႀကီးက ခြင့္ျပဳသည္ဆို၍ ဖိနပ္မ်ား စီးေနၾကပါသည္။ ဘုန္းႀကီးက ခြင့္ျပဳ၍ ရ-မရ အျပစ္ ရွိ-မရွိ သိလိုပါသည္။ တဆက္တည္း ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး ေျခဖ၀ါး ဓားခြဲခံရျခင္းသည္ မည္သည့္ကံ၏အက်ိဳး ျဖစ္ပါသနည္း။ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
(ဦးသိန္းေအာင္-သဃၤန္းကၽြန္း)
(ေျဖ)
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းတြင္ လူမွမဟုတ္၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားပင္ ေက်ာင္းပိုင္ဘုန္းႀကီး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မရလွ်င္ စီးခြင့္မရွိေပ။ ခြင့္ျပဳမွ စီးခြင့္ရွိေပသည္။ ၄င္းပညတ္ခ်က္အရ လူမ်ားလည္း ခြင့္ျပဳလွ်င္ စီးႏိုင္သည္ဟု အဓိပၸါယ္ ရေပသည္။
မင္းကြန္း တိပိဋကဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ေႏြအခါ မင္းကြန္း၌ အလြန္ပူျပင္းလွသျဖင့္ ေက်ာင္း၀ိုင္း က်ယ္က်ယ္ႀကီးတြင္ ဖိနပ္ခၽြတ္၍ သြားလာရန္ မသင့္သည့္အတြက္ လူမ်ားကို ဖိနပ္စီးခြင့္ျပဳေတာ္မူသည္။
အမရပူရ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသသည္လည္း ညစ္ေပေသာေျခေထာက္ျဖင့္ ေက်ာင္းေပၚကိုတက္ျခင္းက ေက်ာင္းကိုပို၍ ညစ္ေပေစေသာေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းေသာေျချဖင့္ ေက်ာင္းေပၚသို႔တက္ ႏိုင္ေစရန္ စီးခြင့္ျပဳေတာ္မူသည္။
ဗိမၺိသာရသည္ ေရွးဘ၀က ညစ္ေပေသာေျခတို႔ျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ား သံုးေဆာင္ရန္ ခင္းထားေသာအခင္းေပၚ ညစ္ေပေအာင္ နင္းခဲ့သည့္အတြက္ ဓားခြဲခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိနပ္မစီးဘဲ ညစ္ေပေသာေျခေထာက္ ျဖင့္ တက္ျခင္းထက္ ဖိနပ္စီး၍ သန္႔စင္ေသာ ေျခေထာက္ျဖင့္ တက္ျခင္းက အက်ိဳးပို၍ ရွိသည္ကို ရည္၍ စီးခြင့္ျပဳေတာ္မူသည္။
မႏၲေလး မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးကား-သံဃာမ်ား သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ေနရာသည္ လူမ်ားအတြက္ ေစတီထိုက္ေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးထံုးစဥ္လာ သံဃာ့အာရာမ္ကို ထိနပ္မစီးဘဲ အရိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ လူမ်ားကို စီးခြင့္ေပးရန္ မဆံုးျဖတ္ရဲ။ တို႔ေတာ့ ခြင့္မျပဳရဲ၊ စီးလိုက စီးႏိုင္ၾကသည္-ဟု မိန္႔ေၾကာင္း ၾကားဖူးပါသည္။
လိုရင္းခ်ဳပ္ေသာ္ ရိုေသေသာ စိတ္ေစတနာႏွင့္ မရိုေသေသာ စိတ္ေစတနာတို႔သာ ပဓာနက်ေပသည္။ ရိုေသေသာ စိတ္ေစတနာျဖင့္ပင္ ေက်ာင္းကို မညစ္ေပရေအာင္ စီးသည္ဆိုလွ်င္ အျပစ္မျဖစ္ႏိုင္ေပ။
က်မ္းဂန္တို႔၌ ရဟန္းသံဃာ ဆရားသမားမ်ားကို ၁၂-ေတာင္အကြာက ဖိနပ္ခၽြတ္၍ အရိုအေသေပးရမည္ဟု ဆိုသျဖင့္ ေက်ာင္းအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ေနရာႏွင့္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးရာ ေနရာသည္ ၁၂-ေတာင္ခန္႔ေ၀းေနလွ်င္ အရိုအေသျပဳရာေရာက္လ်က္ရွိပါသည္။
ဘုရားကိုကား ျမင္ေလာက္ရာက စ၍ ဖိနပ္ခၽြတ္ကာ အရိုအေသေပးရမည္ဟု ဆိုပါသည္။ ရိုေသေသာ စိတ္ေစတနာရွိဖို႔သာ လိုရင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤထိနပ္ခၽြတ္ျခင္း၊ မခၽြတ္ျခင္းသည္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ႏွင့္လည္း ဆိုင္ေပသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၌ တန္ခိုးႀကီး ျမဘုရားကို ဖိနပ္စီးလ်က္ပင္ ဖူးေျမာ္ၾကသည္။ ဖိနပ္မခၽြတ္ဘဲ ၾကည္ညိဳရိုေသစိတ္ ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားကိုကား ျမင္ေလာက္ရာအရပ္မွ ဖိနပ္ခၽြတ္ၾက၍ အရိုအေသျပဳရမည္ဟုဆိုသျဖင့္ ဘုရား၀င္း၌ မစီးျခင္းသည္သာ အျပစ္ကင္းေပ၏။