ေနာင္တ တစ္ဖန္ပူပန္ျခင္းသေဘာသည္ “ကုကၠဳစၥ”တည္း။ထုိ႔ေၾကာင့္ “ကုကၠဳစၥ” ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္ထန္ျပင္း”ဟုဆုိခဲ့သည္။ခ်ဲဦးအံ့။ဤကုကၠဳစၥ၏ ေနာင္တရမွဳသည္ “အကုသုိလ္ျပဳျပီးမွ ျပဳမိတာ မွားေလစြ “ဟုလည္းေကာင္း၊ကုသုိလ္မျပဳမိ၍ “မျပဳမိတာ မွားေလစြ”ဟုလည္းေကာင္း ေနာင္တရျခင္း(၂)မ်ဳိးရွိ၏။
ေနာင္တရပုံ
“ဒု-သ-န-ေသာ”ဟု အမ်ားေျပာၾကေသာ အမ်ားေျပာၾကေသာ သူေဌးသားေလးေယာက္သည္ လူဘဝ၌ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ရာ ပစၥည္းအလုံအေလာက္ ရွိၾကပါလ်က္ ကုသုိလ္ေကာင္းမွု ျပဳရမည့္အစား မိစၦာစာရ ကာမမွဳ အကုသုိလ္ကုိသာ ျပဳမွားခဲ့ၾကေလသည္။ထုိေနာက္ “ေလာဟကုမၻီ”သံရည္ပူငရဲ၌က်ကာ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းၾကာမွေပၚလာ၍
“ငါတုိ႔သည္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားေသာ လူ႔ဘဝတုန္းက မီွခုိအားထား ကုိးစားေလာက္ေသာ ကုသုိလ္မ်ားကုိ မျပဳမိဘဲ မွားယြင္းစြာ အသက္ေမြးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္”ဟုေျပာလုိေသာ စကားမ်ားကုိ စုံလင္စြာ မေျပာနုိင္ဘဲ “ဒု” ဟူေသာ အသံနက္ၾကီးကုိ ဟစ္ေအာ္ကာ ျမဳပ္သြားရွာေလ၏။ဤသူ၌ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳ မျပဳမိ၍ ေနာင္တ ရေသာ ကုကၠဳစၥျဖစ္သည္။
အျခားတစ္ေယာက္ကလည္း “ငါတုိ႔၏ ငရဲခံေနရေသာ ဒုကၡသည္ ဆုံးေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး၊လူ႔ဘဝတုန္းက မေကာင္းမွဳကုိ ငါတုိ႔ျပဳခဲ့ၾကတယ္ေနာ္”ေျပာလုိရင္းစကားဆုံးေအာင္မဟနုိင္ဘဲ “န”ဟု အသံနက္ၾကီးျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ကာ ျမဳပ္သြားရွာေလသည္။ဤသူ၌ အကုသုိလ္ကုိ ျပဳမိ၍ ေနာင္တရေသာ ကုကၠဳစၥ ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔ ေနာင္တရမွဳ ေနာက္တစ္ဖန္ပူပန္မွဳသည္ ဒု-သ-န-ေသာတုိ႔ကဲ့သုိ႔ ေနာက္ဘဝက်မွသာ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါ။ယခု ဘဝမွာလည္း ထုိသုိ႔ပူပန္တတ္သည္။အလြန္အမင္း ပူပန္လာေသာအခါ စိတ္ထဲ တြင္သာမက ေခ်ြးက်လာေအာင္ ခႏၶာကုိယ္ပါ ပူပန္တတ္ေလသည္။
ေနာင္တမရသင့္ပုံ
အကုသုိလ္ကုိျပဳလုပ္ျပီးမွ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္ေနျခင္းေၾကာင့္ ျပဳျပီး အကုသုိလ္ ကင္းေပ်ာက္သြားမည္ မဟုတ္။ကုကၠဳစၥအကုသုိလ္ အသစ္ပင္ တုိးလာပါေသး၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မေနဘဲ ျပဳျပီး သမ်ွ အကုသုိလ္မ်ား ေနာင္အခါ အက်ဳိးေပးခြင့္ မရေအာင္ ထုိအကုသုိလ္မ်ဳိးကုိ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေစရန္ သတိထားျပီး ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။ ထုိသုိ႔လြန္ျပီးေသာ အကုသုိလ္မ်ဳိး “ငါ့မွာ ေနာင္အခါမျဖစ္ရ” ဟု စိတ္ပါ လက္ပါ အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ေစာင့္စည္းသူအတြက္မွာ ျပဳျပီး အကုသုိလ္(သိပ္မၾကီးက်ယ္လ်ွင္) အက်ဳိးမေပးဘဲ ပေပ်ာက္သြားတတ္ေၾကာင္းကုိ(မဟာဝဂၢသံယုတ္) ၌ ေဟာေတာ္မူသည္။
အခ်ိန္ရွိခုိက္လုံးလစုိက္
ငယ္စဥ္အခါသည္ ပညာ၊ဥစၥာ၊ကုသုိလ္ ဤသုံးမ်ဳိးကုိ မိမိဥာဏ္ရွိသေလာက္ လုိခ်င္သေလာက္ ရွာရမည့္ အခါ ရွာဖုိ႔ရန္ အခြင့္အလမ္းသာေသာ အခါျဖစ္၏။”မုိးကုန္မွထြန္ခ်”လ်ွင္ အက်ဳိးရ နည္းရုံသာမက လုံးလုံး မရဘဲလည္းရွိတတ္သည္။သုိ႔ရာတြင္ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သတိရေသာ္လည္း “ကုသုိလ္ကုိ မျပဳမိတာ မွားေပါ့” ဟုေနာင္တမျဖစ္သင့္။အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သတိရျခင္းသည္ လုံးလုံး သတိမရၾကသူမ်ားစြာေသာ လူတုိ႔ထက္ အပုံၾကီးသာပါေသးသည္။
တမၺဒါဌိကမည္ေသာ အဘုိးအုိၾကီးသည္ အရြယ္ေကာင္းတုန္းက ေသဒဏ္က်သူမ်ားကုိ သတ္ျဖတ္ရေသာ အလုပ္ျဖင့္ ဘုရင့္အမွဳကုိထမ္းလာခဲ့၏။ေကာင္းစြာ ေသခါနီးဆဲဆဲမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ေတြ႔၍ တရား နာရာတြင္ သူလုပ္ခဲ့ေသာ အျပစ္ႏွင့္ ယခုတရားသည္အလြန္ကြာျခား၍ ေနေသာေၾကာင့္ တရားေတာ္၌ စိတ္မဝင္စားနုိင္ဘဲ ရွိေလသည္။
ထုိအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာက သိေတာ္မူ၍ “ဒါယကာ အသင္သတ္ခ်င္လုိ႔ သတ္တာလား အသက္ေမြးမွဳ အတြက္ မလႊဲသာ၍ ဘုရင္ကသတ္ခုိင္းလုိ႔ သတ္တာလား”ဟု ေမးေတာ္မူေလရာ “တပည့္ေတာ္ သတ္ခ်င္လုိ႔ မဟုတ္ပါ။ရွင္ဘုရင္က ခုိင္းလုိ႔သတ္ရပါေၾကာင္း”ဟု ေလ်ွာက္ေလလ်ွင္ “သည္လုိဆုိလ်ွင္ အျပစ္ရွိေလသလား”ဟု ပရိယာယ္ျဖင့္ ေမးေတာ္မူျပီး ေနာက္ဆက္လက္၍ တရားေဟာေတာ္မူေသာအခါ “ငါ့မွာ အျပစ္ရွိပုံ မရဘူး”ဟု စိတ္သက္သာျပီးလ်ွင္ တရားကုိ စိတ္စုိက္နာရင္း “စူဠေသာတာပန္(ေသာတာ ပန္အငယ္)”ျဖစ္ကာ မၾကာခင္ စုေတ၍ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ရေလသည္။(ဤဝတၳဳ၌ ရွင္ဘုရာင္က ခုိင္း၍ သတ္ရေသာ္လည္း ခုိင္းသူေရာ သတ္သူပါ အျပစ္ရွိ၏။သုိ႔ေသာ္ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ေမးေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္။)
ထုိအဘုိးအုိၾကီး၌ ပါဏာတိပါတ အျပစ္ေတြ မ်ားစြာရွိေနသည္ကား မွန္၏။သုိ႔ေသာ္ ထုိအျပစ္ေတြအတြက္ ကုကၠဳစၥ မျဖစ္ေအာင္ ပရိယာယ္ေဆာင္၍ ေမးေတာ္မူလုိက္ရာ ကုကၠဳစၥ ျငိမ္းေအးသြားေလသည္။ ကုကၠဳစၥ ျငိမ္းေအးျပီးမွ တရား၌ စိတ္စုိက္ေသာ ကုသုိလ္ေၾကာင့္ နတ္ျပည့္သုိ႔ ေရာက္ရေလသည္။အကယ္၍သာ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္အေပၚ၌ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မွဳဆုိတဲ့ ကုကၠဳစၥစြဲ၍ ေသပါမူ အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ ေရာက္ရုံသာရွိေတာ့သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုကၠဳစၥတရားကုိမစြဲလန္းသင့္ေၾကာင္းထင္ရွားလွ ပါသည္။ေသခါနီးအခ်ိန္မွာပုိ၍ပင္ဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။သုိ႔ျဖစ္၍ မည္သူမဆုိ ျပဳခဲ့ျပီးေသာ အကုသုိလ္ အတြက္လည္းမပူပန္ရ။ကုသုိလ္ကုိ မျပဳခဲ့ရေသး၍လည္း ေနာင္တမျဖစ္ၾကေစဘဲ ျပခဲ့ေသာနည္းျဖင့္ အကုသုိလ္ အသစ္မျဖစ္ေအာင္သာ ၾကိဳးစားလ်က္ သတိရေသာ အရြယ္ကစ၍ ကုသုိလ္ကုိ အားထုတ္သင့္ လွေၾကာင္း အသိေပးေရးသားလုိက္ရပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။အရွင္ဇနကာဘိဝံသ(ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္)မွေကာက္ႏွုတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။
စာဖတ္သူအားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)
http://www.wiradhamma.blogspot.com
ဦးဇင္းဘေလာ့သုိ႔လည္းလာေရာက္ေလ့လာဖတ္ရွဳနုိင္ပါသည္။
Last Updated (Monday, 27 August 2012 01:39