က္သန္အားေကာင္းသည္ ႏွင့္ အမွ် မျပတ္မလပ္အားထုတ္ႏိုင္ျခင္း ဝီရိယအား ပို၍ ေကာင္းလာၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ဝီရိယ အားေကာင္းလာသည္ႏွင့္ အမွ် ေပၚရာေပၚရာ အာရံုတို႔႔႔၌ မလြတ္တမ္း ရႈမွတ္ႏိုင္သည့္ သတိအားပို၍ ေကာင္းလာၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။သတိအား ေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ သမာဓိအားလည္း ပို၍ ေကာင္းလာၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။ သမာဓိအားေကာင္းသည္ႏွင့္ အမွ်ဝိပႆနာ ဥာဏ္မ်ား ပို၍ ေကာင္းလာၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။၊ဝိပႆနာ ဥာဏ္မ်ား ျပည့္စံုသြားေသာအခါ မိမိတို႔၏ ပါရမီအားေလ်ာ္စြာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ တရားထူးတရားျမတ္မ်ားကို ရရိွသြားၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။
ထိုေၾကာင့္ မိမိတို႔ ေရာက္ရိွေနၾကေသာဥာဏ္မ်ား၏ အက်ဳိးတရားမ်ားကို သိထားသင့္ၾကေပသည္။ ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ရိွေနၾကေသာ သူတို႔သည္ ေအာက္ပါအက်ဳိး (၈) ျဖာကို ရရိွၾကေပသည္။

အက်ဳိးတရား (၈)ပါးမွာ-
၁။ ဘဝဒိ႒ိ ေခၚ သႆတဒိ႒ိကို ပယ္ခြာႏိုင္ျခင္း
၂။ အသက္ကို ငဲ့ကြက္တြယ္တာမႈကို ပယ္ခြာျခင္း
၃။ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ အခါခပ္သိမ္း ဘာဝနာ၌ လြန္စြာအားထုတ္ျခင္း
၄။ စင္ၾကယ္ေသာ အသက္ေမြးမႈရိွျခင္း
၅။ ကိစၥႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾကဗ်ာပါဒကို ပယ္ျခင္း
၆။ ေၾကာက္ရြံ႕ မႈမ်ားကင္းျခင္း
၇။ သည္းခံျခင္း ႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း တို႔ကို ရျခင္း
၈။ ေတာေက်ာင္း ဘာဝနာအမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း၊ ကာမဂုဏ္၌ မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္း ဟူေသာ အက်ဳိး (၈)ပါးကို ရရိၾကေပသည္။

(၁) ဘဝဒိ႒ိေခၚသႆတဒိ႒ိကိုပယ္ခြာႏိုင္ျခင္းဟုဆိုရာ၌---တခ်ဳိ႕ေသာ သူတိုသည္ သတၱဝါတို႔ ေသဆံုးၾကေသာအခါ ရုပ္ကိုယ္ႀကီး ကသာပ်က္စီးသြား၍ ဤဘဝမွာ က်န္ေနခဲ့သည္။ ဝိဥာဏ္ အတၱေကာင္ကေတာ့ ပ်က္စီးသည္မဟုတ္၊ငွက္ကေလးမ်ား သစ္ပင္တစ္ပင္မွ တစ္ပင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသကဲ့သို႔ ေနာက္ဘဝ မ်ားသို႔ ဆက္ကာဆက္ကာ

ေျပာင္းေရႊ႕သြားသည္ျဖစ္၍ ဝိဥာဥ္အတၱေကာင္ကေတာ့ ျမဲသည္ဟု ဘဝဒိ႒ိ ေခၚ သႆတဒိ႒ိ အယူရိွၾကသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ဝိပႆနာ တရားအားထုတ္၍ အပ်က္ကိုျမင္ေသာ ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ျဖစ္ေပၚလာၿပီးေသာ သႆတဒိ႒ိ ေပ်ာက္ကင္းသြားၾကေပသည္။ ဘဝဒိ႒ိေခၚ သႆတ ဒိ႒ိကို ပယ္ခြာႏိုင္ၾကသည္။

(၂)အသက္ကိုငဲ့ကြက္တြယ္တာမႈကိုပယ္စြန္႔ျခင္းဟုဆိုရာမွာ- ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ သူတို႔သည္ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္းမွတ္စရာအာရံုႏွင့္ မွတ္သိစိတ္တို႔အလ်င္အျမန္ကုန္ပ်က္ ကုန္ပ်က္သြားသည္မ်ားကိုေတြ႔ျမင္ရေသာေၾကာင့္

မွတ္ခ်က္တိုင္းမွတ္ခ်က္တိုင္းကုန္ပ်က္ေသဆံုးေနသည္ကိုသာေတြ႔ျမင္ၾကရကုန္၏။ထိုေၾကာငိ့ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာသူတို႔သည္အသက္ကိုငဲ႔ကြက္ တြယ္တာမႈကိုစြန္႔ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ၾကေပသည္။

(၃)ေန႔ေရာညဥ့္ပါအခါခပ္သိမ္း ဘာဝနာအမႈတြင္လြန္စြာအားထုတ္ျခင္းဟုဆိုရာမွာ- ဘဂၤညဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာသူတို႔သည္အားရိွေသာဗလဝဝိပႆနာညဏ္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေအာက္ဥာဏ္ မ်ားျဖစ္သည္႔ နာမရူပ ပရိေစၦဒ ဥာဏ္၊ ပစၥယပရိဂၢဟ ဥာဏ္၊သမၼာသန ဥာဏ္၊ ဥဒယဗၺယ ဥာဏ္ တို႔၌ ကဲ့သို႔

ပညတ္ကို ခြာရျခင္း အားစိုက္၍ ရႈမွတ္ရျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရဘဲ ပရမတ္သေဘာမ်ား၏ ကုန္ပ်က္သြားသည္မ်ားကိုသာ အားမစိုက္ရေတာ့ပါဘဲ လြယ္ကူစြာမွတ္ရႈႏိုင္ၾကေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ဘဂၤဥာဏ္သို႕ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ေန႔ေရာ ညဥ္႔ ပါအခါခပ္သိမ္း ဘာဝနာအမႈ၌ လြန္စြာအားထုတ္ႏိုင္ၾကျခင္း ျဖစ္ၾကေပသည္။

(၄) စင္ၾကယ္ေသာ အသက္ေမြးမႈရိွျခင္းဟု ဆိုရာ၌- ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း အပ်က္ကိုသာ ျမင္ေနရ၍ တစ္ဘဝတာ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ေပသည္။ေသဆံုးသြားႏိုင္ေပသည္ဟုေသျခင္းမရဏသတိကမၼ႒ာန္းကိုဆင္ျခင္ပြာမ်ားျပီးျဖစ္ ၾကေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္ထိုဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္စင္ၾကယ္ေသာအသက္ေမြးမႈရိွ ျခင္း ျဖစ္ၾကရေပသည္။

(၅) ကိစၥႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾကဗ်ာပါဒကို ပယ္ျခင္းဆိုရာ၌-ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မည္သည္႔အရာမဆို ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ကုန္ပ်က္ေနၾကခ်ည္းသည္သာတည္း ပ်က္ခ်ိန္တန္လွ်င္ပ်က္ေနတာျဖစ္၏ဟု ဥာဏ္သက္ဝင္၍ ဆင္ျခင္မႈမ်ား ရိွေနၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ကိစၥႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾကဗ်ာပါဒကို ပယ္ႏိုင္ၾကေပသည္။

(၆) ေၾကာက္ရြံ႕မႈကင္းျခင္းဟုဆိုရာ၌-
ေၾကာက္ရြံ႕မႈတို႔သည္ေဒါသအရင္းခံရိွၾကေပသည္။ ေဒါသအရင္းခံ ရိွၾကေပသည္။ ေဒါသလွ်င္ အေၾကာင္းရင္း ရိွၾကေပသည္။ အၾကင္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ရိွေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မွတ္ခ်က္တိုင္း မွတ္ခ်က္တိုင္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကိုျဖစ္ေစေသာ ေဒါသကိုပယ္ထားၾကကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား ကင္းၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

(၇)သည္းခံျခင္းႏွင့္သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၌ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းတို႔ကိုရရိွျခင္းဟုဆိုရာ၌ အၾကင္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း သည္းမခံႏိုင္ျခင္း၏အေၾကာင္းျဖစ္သည့္ေဒါသကိုပယ္၍သည္းခံႏိုင္ျခင္း၏အေၾကာင္းျဖစ္သည့္အေဒါသ၊ေမတၱာ တရားႏွင့္ ပ်င္းရိျငီးေငြျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္သည့္ ေမာဟ၊ထိနမိဒၶတို႔ကို ပယ္၍ မွတ္ခ်က္တိုင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ေၾကာင္းျဖစ္သည့္ သဒၶါစေသာ တရားတို႔ကို ျဖစ္ေစၾကကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္သည္းခံျခင္းႏွင့္သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၌ေမြ႔ေလ်ာ္္ျခင္းတို႔ကို ရရိွၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

(၈) ေတာေက်ာင္း ဘာဝနာအမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း၊ ကာမဂုဏ္၌ မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းဟုဆိုရာ၌- အၾကင္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ဘာဝနာအမႈတို႔၌ မေပ်ာ္ေမြ႔ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေမာဟ၊ထိနမိဒၶ တို႔ကိုပယ္၍ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ကာမဂုဏ္၌ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းေလာဘတဏွာကိုပယ္၍ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ဘာဝနာအမႈတို႔၌ ေပ်ာ္ေမြ႔ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အေမာဟ၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အေလာဘတို႔ကို ျဖစ္ေစကုန္၏။ထို႔ေၾကာင့္္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ေတာေက်ာင္း ဘာဝနာအမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း၊ ကာမဂုဏ္၌ မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစ၏။

သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္
ဘဒၵႏၱကု႑လာဘိ၀ံသ ၆.၇.၉၉
(ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ သိေကာင္းစရာ ဓမၼပေဒသာမ်ားမွ ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္)