တရား႐ႈမွတ္ပြားမ်ားေသာ ေယာဂီသူေတာ္စင္မ်ား သိသင့္သိထိုက္ေသာဥပကၠိေလသတရား ၁၀-ပါး(ေခၚ)မဂ္တု(၁၀)ပါး
------@-------@-------@-------
၀ိပႆနာတရား ပြားမ်ားအားထုတ္ေသာ ေယာဂီသည္ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ ရင့္က်က္ပိုင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေပၚတတ္ ျမင္တတ္ စိတ္၌ ထင္ျမင္လာ တတ္ေသာ မဂ္တု ဖိုလ္တုတရား ဆယ္ပါးဟူ၏။
(၁) ၾသဘာသ- ထူးကဲလြန္ျမတ္ ၾကည္လင္ေတာက္ပေသာ ၀ိပႆနာအလင္းေရာင္၊ ႏွစ္သက္စရာအာ႐ံုတစ္မ်ိဳးကို မဂ္ဟုထင္တတ္ျခင္း။
(၂) ဥာဏ- ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ၏ ျဖစ္ပ်က္မႈတို႔ကို က်က်နန ေက်ေက်နပ္နပ္ပိုင္းျခား၍ ထက္ျမက္စူးရွကာေတြ႕ျမင္ရေသာ ဥာဏ္အျမင္ကို မဂ္ဟုထင္တတ္ျခင္း။
(၃) ပီတိ- ႏွစ္သက္စရာ ပီတိမ်ိဳး ၅-ပါးတို႔ေပၚ၍ ေပၚ၍လာျခင္းကိုပင္ မဂ္ဟုထင္ေနတတ္ျခင္း။
(၄) ပႆဒၶိ- ၁-တစ္ေန႔လံုး တစ္ညလံုးထိုင္ေနေသာ္လည္း ကိုယ္စိတ္တုိ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမ၍ေနျခင္း၊ ၂- ေလးလံထိုင္းမႈိင္းျခင္းကင္း၍ ေပါ့ပါးဖ်တ္လတ္ကာေနျခင္း၊ ၃-ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ျခင္းကင္း၍ႏူးည့ံကာေနျခင္း၊ ၄-ေညာင္းညာ နာက်င္မႈကင္း၍ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္စြာရွိေနျခင္း၊ ၅- ခန္႔ညားတည္ၾကည္၍ေနျခင္း၊ ၆- အာ႐ံုတစ္ပါးဆီသို႔ ေကာက္ေကြ႕သြားသည္မရွိ ပကတိေျဖာင့္မတ္စြာရွိေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သိၾကား နတ္တို႔ခံစားရေသာသုခထက္ ဆထက္လြန္က်ဴးအထူးခ်မ္းသာမႈရွိေနျခင္းကိုပင္ မဂ္ဟုထင္တတ္ျခင္း။
(၅) သုခ- ကိုယ္လံုးစိမ့္မွ် ခ်မ္းသာ၍ေနေသာ သုခတစ္မ်ိဳးကိုပင္ မဂ္ဟုထင္ေနတတ္ျခင္း။
(၆) အဓိေမာကၡ- ကိေလသာကင္းကာ ဘုရား တရား သံဃာ၌ အလြန္ၾကည္ညိဳယံုၾကည္၍လာေသာ သဒၶါကိုပင္ မဂ္ဟုထင္ေနတတ္ျခင္း။
(၇) ပဂၢဟ- ၀ိပႆနာတရား၌ အထူးႀကိဳးစားမွတ္သားမႈမျပဳရေတာ့ဘဲ သူ႔သေဘာ သူ ေဆာင္ယူကာ ေကာင္းစြာခ်ီးပင့္၍ေနေသာ သမၼာ၀ါယမမဂၢင္ကိုပင္ မဂ္ဟုထင္ေနတတ္ျခင္း။
(၈) ဥပ႒ာန- ၀ိပႆနာႏွင့္ယွဥ္သည့္ အလြန္ခိုင္မတ္ေသာ သတိသည္ ႐ုပ္ နာမ္ဓမၼတို႔၌ မေမ့ေတာ့ဘဲ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့တိုင္း ရေနမႈကိုပင္ မဂ္ဟုထင္ကာေနတတ္ျခင္း။
(၉) ဥေပကၡာ- ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရတို႔အေပၚ၌ ေရွ႕ကကဲ့သို႔ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ျခင္း အေထာက္အပံ့အကူအညီစသည္တို႔မျပဳရေတာ့ဘဲ လ်စ္လ်ဴျပဳကာ သခၤါရအမုတ္တို႔၌ အလြန္အားရွိေသာ ဥေကၡာဥာဏ္ကိုပင္ မဂ္ဟုထင္မွတ္ကာေနျခင္း။
(၁၀) နိကႏၲိ- ၀ိပႆနာတရား ပြားမ်ားအားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီသည္ ေဖၚျပပါ ၾသကာသစေသာ ႏွစ္သက္တြယ္တာစရာတုိ႔ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေပၚေပါက္၍လာေသာ ၀ိပႆနာဓမၼအေပၚ၌ အာသာရမၼက္စပ္ယွက္ခင္မင္၍ေနေသာ သိမ္ေမြ႕ၿငိမ္သက္သည့္ တဏွာႏုကိုပင္ ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ဘဲ မဂ္ဟုအထင္စြဲေနတတ္ျပန္ျခင္းတို႔ျဖစ္၏။
###မွတ္ခ်က္။ ။အက်ယ္ ဥပရိပဏၰာသ။ ပါ။ ၁၉၁။၁၄၄- ဥပကၠိေလသသုတ္၌ ႐ႈပါေလ။***