ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ပါေစန႔ဲ
ကဏွရေသ့၏ ဆုေတာင္း
-----------------------
"နတ္တို႔ကို အစိုးရတ့ဲသိၾကားမင္း ဤေကာင္းမွုေၾကာင့္
ဘဝၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္မွာ ငါသည္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
(သို႔) ဘယ္သူ႔ကိုမွ တဏွာအေစးႏွင့္ မခ်စ္ပါရေစန႔ဲ"။
သိေနဟဆိုတ့ဲ အခ်စ္ဟာ အေစးကပ္တယ္။
အလြန္ေကာင္းတ့ဲ ေကာ္တစ္မ်ဳိး ဒီေန႔ ေခတ္စားတ့ဲ
ဆင္ေကာ္ဟာ သိပ္ကပ္တယ္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
အဲဒီေကာ္ႏွင့္ကပ္ၾကည့္ ျပန္ခြာမရေတာ့ဘူး။
ဘာန႔ဲမွ ခ်ြတ္လို႔မရဘူး။ အသားကို လွီးျဖတ္မွ ျပဳတ္သြားတာ။
သစ္သားေတြဘာေတြေတာင္ကပ္တာ။
ကပ္ျပီးရင္ ျပန္ခြာလို႔မရတ့ဲ အတြက္ေၾကာင့္
ႏွစ္ခုစလုံး ပ်က္စီးရတယ္။ စကၠဴႏွစ္ရြက္ကို
ေကာ္ေကာ္ေကာင္းေကာင္းန႔ဲကပ္ ျပန္ခြာရင္
ႏွစ္ရြက္စလုံး ပ်က္စီးသြားတယ္။
အေစးကပ္ရင္ မွတ္ထား အဲဒါပ်က္စီးမယ္။
ဒါေၾကာင့္
"ငါ့သႏၲာန္မွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဘယ္ေတာ့မွ မခ်စ္ပါရေစန႔ဲ"
လို႔ ကဏွရေသ့က ဆုေတာင္းတာ သိပ္မွတ္သားစရာ ေကာင္းတယ္။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အေစးကပ္တာ။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အေစးကပ္တာ။
ခြာျပီ ခြဲျပီဆိုတ့ဲေန႔ ငိုရတာ။
ဝိသာခါေက်ာင္းအမ သားသမီး ၂၀ ေျမး ၄၀၀
ျမစ္က ၈၀၀၀ အေစးေတြ ကပ္ထားတာ။
ေျမး ၄၀၀ ထဲက တစ္ေယာက္က ေသသြားတယ္။
၇ ရက္ငုိတယ္တ့ဲ။ ေသာတာပန္ေက်ာင္းအမၾကီးပဲ။
ဒါေပမယ့္ ေျမးကေလးအေပၚမွာ ခ်စ္တ့ဲ
တဏွာအခ်စ္ေၾကာင့္ ငိုရေသးတာပဲ။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က
" ေက်ာင္းအမ… ဘာျဖစ္လို႔ ငိုတာလဲ "
"ေျမးေသလို႔ငုိတာပါဘုရား။"
"ေျမးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိသလဲ"
"၄၀၀ ရွိပါတယ္ဘုရား။"
"အခုဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေသသလဲ"
"တစ္ေယာက္ထဲေသတာပါဘုရား။"
"တစ္ေယာက္ထဲေသတာကို ဘယ္ႏွစ္ရက္ ငိုတာလဲ"
"၇ ရက္ငိုရပါတယ္ဘုရား။"
"တစ္ေယာက္ကို ၇ ရက္ႏွုန္းန႔ဲငုိၾကည့္
တစ္ေယာက္ ၇ ရက္ႏွုန္းန႔ဲငုိမယ္ဆိုရင္
ေျမး ၄၀၀ ေသရဦးမွာဆိုေတာ့ ရက္ေပါင္း
ဘယ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ငုိရမလဲ။ တြက္ၾကည့္ေပါ့။
ေနာက္ထပ္ ျမစ္ ၈၀၀ က ေသရဦးမွာ။
ငုိလို႔ဆုံးႏုိင္ဦးမလား ဒကာမၾကီးဝိသာခါ… "
ဤသ္ု႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေသာကျငိမ္းေၾကာင္း
တရားေကာင္းကို မိန္႔ၾကားေတာ္မူလိုက္တယ္။
ဒီေတာ့ ခ်စ္တယ္ဆိုတ့ဲကိစၥက ေနာက္ဆုံးမွာ ငုိဖို႔ပဲ။
မခြဲရတ့ဲခ်စ္သူဆိုတာလဲ ကမၻာမွာမရွိဘူး။
ခြဲရရင္ ငုိရမွာ မဟုတ္လား။
သူခြဲငါခြဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က အရင္ခြဲျပီး ငုိခိုင္းထားခ့ဲမွာ။
ဒါေၾကာင့္ ကဏွရေသ့က "ငါ့သႏၲာန္မွာ ဘဝၾကီးငယ္
အသြယ္သြယ္၌ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ပါရေစန႔ဲ"
လို႔ ဆုေတာင္းတာ။
(သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီး)