(၁) ေဟာေသာတရားေတာ္ႏွင့္ အလိုအဇၩာသယ ကိုက္ညီသြားေသာအခါ....။
(၂) သဒၶါ၊ ဝီရိယ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဟူေသာ ဣေျႏၵတို႔ ရင့္က်က္ေသာအခါ...။
တစ္ထိုင္တည္း တရားထူးရတတ္ပါသည္။
အာသယာႏုသယဥာဏ္၊ ဣၿနၵိယပေရာပရိယတၱိဥာဏ္တို႔ကို ဘုရားရွင္တစ္ပါးတည္းသာ ပိုင္ဆိုင္ပါသည္။ တရားနာသူတို႔၏ ဣေျႏၵအႏုအရင့္၊ အလိုအဇၥ်ာသယကိုၾကည့္၍ ေဟာေသာေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္လက္ထက္က တစ္ထိုင္တည္း တရားနာကာ တရားထူးရသြားၾကသူ မ်ားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဝိပႆနာ ဘာဝနာဆိုသည္မွာ မေနာကံအမႈသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ႏွင့္ တပည့္သားသာဝကတို႔ တရားေဟာေသာအခါ တရားရမည့္သူသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာၾကားရင္းကပင္ ႏွလံုးသြင္းမွန္စြာျဖင့္ ဝိပႆနာဘာဝနာကို ပြားမ်ားၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း တစ္ထိုင္တည္း တရားထူးရသြားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဥာဏ္ရင့္က်က္ၿပီး အႀကိဳက္ႏွင့္ ကိုက္ညီသြားေသာအခါ တရားနာရင္းပင္ ၀ိပႆနာရႈကာ တရားထူးရတတ္သည္။ နာရံုသက္သက္ျဖင့္ေတာ့ အရိယာမျဖစ္ႏိုင္ (ေသာတာပန္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အပါယ္မပိတ္ႏိုင္) ဟု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ကာ အေယာင္ေဆာင္သိမ္းသြင္းမႈမ်ားမွ မွန္ကန္ေသာအျမင္ျဖင့္ ရုန္းထြက္ႏိုင္ၾကပါေစ။