အေတြးမွားေနသူသည္ အႏွစ္မဲ့ကို အႏွစ္ရွိဟုထင္၏။
အႏွစ္ရွိကို အႏွစ္မဲ့ဟုထင္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ အႏွစ္သာရကို မေတြ႕ရွိႏိုင္ေပ။
အေတြးမွန္သူသည္ အႏွစ္ရွိသည္ကို အႏွစ္ရွိသည္ဟု သိ၏။
အႏွစ္မဲ့သည္ကို အႏွစ္မဲ့ဟု သိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ အႏွစ္သာရ ေတြ႕ရွိႏိုင္ေလ၏။
(ဓမၼပဒ)

ႏွစ္စဥ္ ဇန္န၀ါရီလ၁ ရက္ေန႔သည္ ခရစ္ႏွစ္
ႏွစ္သစ္ကူး ျဖစ္၍ ၊ဧၿပီလ ၁၇ ရက္၊ သို႔မဟုတ္
၁၈ရက္ သည္ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔က တစ္ရက္တည္း ဆိုလွ်င္
ဧၿပီလ ၁၇ ရက္သည္ ပံုမႇန္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔က်သည္။
တစ္ ခါတစ္ရံ သႀကၤန္အၾကတ္က ႏွစ္ရက္ျဖစ္သြားလွ်င္
ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္က ၁၈ ရက္ေန႔ ျဖစ္သြားသည္။
ျမန္မာႏွစ္ကူးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ျမန္မာရက္ႏွင့္
မသတ္မွတ္ပါသနည္း။ ၁၂ လကို တစ္ႏွစ္ဟု သတ္မႇတ္ထားရာ
၁၂ လ ကုန္တိုင္း ကုန္တိုင္း ႏွစ္ကူးလွ်င္ “ႏွစ္သစ္ကူး”ဟု
ေခၚၾကသည္။ က်န္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ကို ႏွစ္ေဟာင္း၊
ေျပာင္းရမည့္ ႏွစ္ကို ႏွစ္သစ္၊ ထိုသို႔ သတ္မွတ္ၾကသည္။

ထို ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကိုလည္း သူ႔လူမ်ဳိး၊ သူ႔ႏိုင္ငံ၊
သူ႔ဘာသာ၊ သူ႔ဓေလ့အရ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲ၍
ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ႏွစ္ေတြက ႏွစ္ကူးတိုင္းကူးတိုင္း
သစ္ခဲ့သည္။ “လူ” ကေကာ လိုက္၍ သစ္ပါရဲ႕လား။
“စိတ္”ကေကာလိုက္၍ သစ္ပါရဲ႕လား။
လူအမ်ားစု အသစ္ကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။
အျပင္ထြက္လွ်င္ အ၀တ္အစား အသစ္ေတြ ၀တ္ဆင္၍
ထြက္ၾကသည္။ဖိနပ္အသစ္ေလးကို ခ်၍စီးသည္။
အျခား အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေလးေတြကိုလည္း
အသစ္ကိုပဲ သံုးစြဲၾကသည္။
ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူမ်ားက အိမ္သစ္၊
တိုက္သစ္ႏွင့္ ေနၾကသည္။ ေမာ္ဒယ္လ္ျမင့္ ကားအသစ္ကို
၀ယ္စီးၾကသည္။ ပစၥည္းဟူသမွ် အားလံုး အသစ္က်ပ္ခြၽတ္ကို
သံုးစြဲၾကသည္။ လူကသာ မသစ္ခ်င္ေနမည္။
စိတ္ကသာ မသစ္ခ်င္ေနမည္။ ပစၥည္းကိုေတာ့
အသစ္မွ သံုးၾကသည္။

အသစ္ေတြ ဘယ္လိုေကာင္းေသာ္လည္း
အေဟာင္းကို တလည္လည္ ဟူေသာ ဆိုစကားကလည္း
ရွိေသးသည္။ ဆန္ေဟာင္းႏွင့္ဆန္သစ္၊ ဆန္ေဟာင္းက ေစ်းပိုသည္။
ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြ ေတာ္ေတာ္ တန္ဖိုးႀကီးသည္၊
မၾကာမီက ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္မွာ ဖတ္လိုက္ရသည္၊
အဂၤလန္မႇာ အိမ္ရွင္းရင္း အမိႈက္ပံုထဲကေန ထြက္လာသည့္
၁၈ ရာစုေလာက္က တ႐ုတ္ပန္းအိုးတစ္လံုး ေလလံတင္၍
ေရာင္းခ်ရာ ေပါင္ ၂၄ သန္း ရသတဲ့။
နားေတာင္ မလည္ႏိုင္ေအာင္ပင္။
ထို ပစၥည္းက ဘယ္ေလာက္မ်ား အသံုးက်၍
ဤမွ်တန္ဖိုးရွိေနပါသနည္း။ ေရွးေဟာင္းဘုရားဆင္းတုေတြ
အလြန္တန္ဖိုးႀကီးသည္။ ေရွးေဟာင္းပန္းခ်ီကားေတြ
အလြန္တန္ဖိုးႀကီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ၾကာေလေကာင္းေလ၊
ေဟာင္းေလသစ္ေလ” ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကား
ေပၚလာေလသလား။

●“နိစၥံ န၀ါ၀ သခၤါရာ” ဟူေသာ ေဒသနာပါဠိအရ
ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ဟူ ေသာ ခဏသံုးပါးႏႇင့္ၾကည့္က
အားလံုး ျဖစ္တည္ပ်က္၊ျဖစ္တည္ပ်က္မို႔
အေဟာင္းဟူ၍ဘာတစ္ခုမွ်မရွိ။
အားလံုး အသစ္ခ်ည္းသာတည္း။
ထိုပါဠိကို ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္က အနက္ ျပန္ရာတြင္
“သခၤါရာ-႐ုပ္နာမ္ သခၤါရတရားတို႔သည္၊
နိစၥံန၀ါ၀- အျမဲ ျဖစ္လ်က္
အသစ္စက္စက္တို႔ခ်ည္းသာတည္း”ဟု
အနက္ ျမန္မာျပန္ခဲ့သည္။

ျဖစ္တည္ ပ်က္ေပ်ာက္၊ ျဖစ္တည္ပ်က္ေပ်ာက္မို႔ ျဖစ္သမ်
႐ုပ္ေတြနာမ္ေတြသည္ အေဟာင္း အေဟာင္းဟူ၍
ဘာတစ္ခုမွ် မရႇိ။ အားလံုး အသစ္အသစ္ေတြခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။
အေတြးအျမင္၌ ဆရာ တစ္ေယာက္က
“အေတြးသစ္ဆိုတာ မရွိ” ဟူ၍ ေရးထားရာ ဤေဒသနာ ပါဠိကို
သတိျပဳဖို႔သင့္သည္။ ရက္ကြက္တစ္ခု၌ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ
ေျပာင္းေရႊ႕လာလွ်င္ လူသစ္ေတြဟု ေျပာၾကသည္။
လုပ္ငန္းခြင္ တစ္ခုခုမွာလည္း ေနာက္မွ ေနာက္မွ
ေရာက္လာသူေတြကို လူသစ္ေတြဟု ေျပာၾကသည္။
တခ်ဳိ႕ လူသစ္တန္းဟု ေခၚသည္လည္း ရႇိသည္။
တခ်ဳိ႕ သိပ္မျမင္ဖူးေသာ မ်က္ႏွာစိမ္းမ်ားကိုလည္း
မ်က္ႏွာသစ္ဟု ေခၚၾကသည္။
ေနရာအသစ္ေၾကာင့္ လူသစ္ ျဖစ္ရေလသေလာ၊
အလုပ္အသစ္ေၾကာင့္ လူသစ္ ျဖစ္ရေလသေလာ၊
တခ်ဳိ႕ ၿပီးခဲ့ေသာ အေကာင္းအဆိုး အေျခအေနေတြကို
ထားခဲ့ၿပီး အလုပ္သစ္တစ္ခု စလုပ္လွ်င္ ဘ၀သစ္
ျပန္စသည္ဟု ဆုိၾကသည္။
အမိ၀မ္းက ကြၽတ္ကြၽတ္ခ်င္း အေနအထားကိုေတာ့
ဘ၀သစ္ဟု မေခၚေ၀ၚ၊ အမွန္က အမိ၀မ္းက
ကြၽတ္ကြၽတ္ခ်င္း ထိုအခိုက္အတန္႔က ဘ၀သစ္စခဲ့သည္
မဟုတ္ေလာ။

အေဟာင္းအေဟာင္းေတြ၌ အေကာင္းအေကာင္းေတြ
ရွိသည္ မႇန္ေသာ္လည္း အမ်ားစုကေတာ့ အသစ္မွ
ႀကိဳက္ၾကသည္ကား အမွန္ပင္။
အသစ္ အသစ္မႇ ႀကိဳက္သူေတြ မိမိတို႔
ကိုယ္တိုင္ေကာ ဘာေတြမ်ား သစ္ပါသနည္း။
လူေကာသစ္ပါ၏ေလာ။ စိတ္ေကာသစ္ပါ၏ေလာ။
ႏွစ္သစ္ေတြ၊ ႏွစ္သစ္ေတြ ႏွစ္တိုင္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
လူကား သစ္ မသစ္ စိတ္ကား သစ္ မသစ္၊
ျပန္လည္ဆန္းစစ္ျဖစ္ ပါ၏ေလာ။ ကာလာခ်ိန္းတုိင္း၊
ကာလာခ်ိန္းတိုင္း သစ္ေနေပလိမ့္မည္။
ႏွစ္သစ္ခ်င္ သစ္၊ မသစ္ခ်င္ေန၊ လူသစ္ခ်င္သစ္၊ မသစ္ခ်င္ေန
စိတ္ကေတာ့ သစ္ေနဖို႔ လိုအပ္သည္။
စိတ္သာရႇင္ေစာ ဘုရားေဟာ။ အရာရာ စိတ္သာပဓာနမို႔
“စိတ္သစ္” ဖို႔သာ အေရးႀကီးသည္။

“အာရမၼဏံ စိေႏၲတီတိ စိတံၱ”ဟူေသာ ၀ိၿဂိဳဟ္အရ
အာ႐ံုကို ၾကံစည္တတ္၊ ေတြးေတာ တတ္ေသာေၾကာင့္
“စိတ္”ဟု ေခၚရသည္။ စိတ္ကို အေတြးမ်ားႏွင့္
တည္ေဆာက္ထားသည္။
“လူၾကံရင္းေသ၊ ငွက္ပ်ံရင္းေသ”ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားကို
ၾကည့္လွ်င္လည္း လူဟူသည္မႇာ အေတြးသမား၊
အၾကံသမားေတြသာ ျဖစ္သည္။
တစ္ခုခုေတာ့ သူၾကံေနသည္။
တစ္ခုခုေတာ့ သူေတြးေနသည္။
ထိုသို႔ ေတြးရင္းၾကံရင္းႏွင့္ပဲ လူသည္ အသက္ထြက္ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ “လူၾကံရင္း ေသ”ဟု ဆို႐ိုးစကား ထားခဲ့ၾကသည္။
ႏွစ္သစ္၊ လူသစ္ ဘာေတြ ဘယ္လိုသစ္သစ္၊
အေရးႀကီးတာကေတာ့ စိတ္သစ္ဖို႔သာ လိုရင္း ျဖစ္သည္။

●စိတ္သစ္မႇသာ ေလာကသစ္ကို ေတြ႕ရႇိလိမ့္မည္။
စိတ္ေဟာင္းခ်ည္းႏႇင့္သာ တလည္လည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့
ေခတ္ေဟာင္းကိုပဲ ျပန္ေရာက္ဦးမည္။
ေလာကေဟာင္းကိုပဲ ျပန္ေရာက္ဦးမည္။
စိတ္ကိုအေတြးက ျပ႒ာန္းတာဆိုေတာ့ စိတ္သစ္ဖို႔အတြက္
“အေတြးသစ္” ရပါလိမ့္မည္။
●အေတြးသစ္မႇသာ စိတ္ကလည္း သစ္ပါလိမ့္မည္။
●အေတြးကို ပါဠိလို “သကၤပၸ” ဟုလည္း ေခၚ၏။
●“၀ိတက္”ဟုလည္း သံုး၏။
“၀ိတက္”ကိုေတာ့ အမ်ားသိၾကပါသည္။
ထိုအေတြးသည္ သမၼာ ႏွင့္ မိစၧာ ႏွစ္မ်ဳိးသာရွိ၏။
အေတြးက သမၼာ ျဖစ္လွ်င္ မွန္ကန္၏။
သမၼာျဖစ္လွ်င္ သစ္၏။ အေတြးက မိစၧာျဖစ္လွ်င္ မွားယြင္း၏။
မိစၧာျဖစ္လွ်င္ ေဟာင္းႏြမ္း၏။

“ကာမ၀ိတက္၊ ဗ်ာပါဒ၀ိတက္၊ ၀ိဟႎသာ၀ိတက္”သံုးမ်ဳိးတို႔သည္
မိစၧာ၀ိတက္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ သူတို႔ ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္
“ေနကၡမၼ၀ိတက္၊ အဗ်ာပါဒ၀ိတက္၊ အ၀ိဟႎသာ၀ိတက္”
သံုးမ်ဳိးတို႔သည္ သမၼာ၀ိတက္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။
သတၱ၀ါေတြ (မိမိတို႔တစ္ေတြ) သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး
အဘယ္အေတြးေတြမ်ား ေတြးခဲ့ၾကပါသနည္း။

■ကာမ၀ိတက္၊ ဗ်ာပါဒ၀ိတက္၊ ၀ိဟႎသာ၀ိတက္ တို႔သာ
အေတြးမ်ားခဲ့ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထို၀ိတက္ သံုးမ်ဳိးတို႔သည္
သံသရာအဆက္ ဘ၀အဆက္ဆက္ ေတြးလာခဲ့ၾကသျဖင့္
ေဟာင္းေန၊ ေဆြးေန၊ ျမည့္ေနေသာ အေတြးေဟာင္းမ်ားသာ
ျဖစ္ၾကေလ၏။ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြ အဘယ္မွ်ပင္
ေဟာင္းေနပါေစ ဤအေတြးေဟာင္းမ်ား ေလာက္ေတာ့
ေဟာင္းလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြက ႏႇစ္ပရိေစၧဒ
ခန္႔မႇန္းတြက္ခ်က္၍ ရေသး၏။ ဤအေတြးေဟာင္းေတြက
ႏွစ္ပရိေစၧဒ မည္သို႔မွ် ခန္႔မႇန္းတြက္ခ်က္၍ မရေပ။
ကာမ၀ိတက္ဟူသည္ ကာမကို ေတြးျခင္း ျဖစ္၏။
ကာမဟူသည္ လိုခ်င္စရာ တပ္မက္စရာ
ဆြဲေဆာင္မႈ အျပင္းစား၊
သက္ရႇိသက္မဲ့ အာ႐ံုငါးမ်ဳိးလံုးကို ေခၚ၏။
ရဖို႔ေတြးျခင္း၊ ယူဖို႔ေတြးျခင္း၊ သာယာခံစားဖို႔ေတြးျခင္း၊
ငါ့ဖို႔ေတြးျခင္း၊ ငါ့မိသားစု၊ ငါ့အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ ငါနီးစပ္ရာ၊
ငါ့အုပ္စုအတြက္ ေတြးျခင္း စေသာ အတၱနယ္နိမိတ္အတြင္းမွ
ေတြးျခင္း ဟူသမွ်သည္ ကာမ၀ိတက္မ်ားပင္ ျဖစ္ၾက၏။
ဂုဏ္ရဖို႔ေတြးျခင္း၊ လာဘ္ရဖို႔ေတြးျခင္း၊
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဖို႔ေတြးျခင္း တို႔သည္လည္း
ကာမ၀ိ တက္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
အခ်ီးက်ဴးခံရဖို႔၊ ဂုဏ္ျပဳခံရဖို႔၊ အပူေဇာ္ခံရဖို႔၊ အပသခံရဖို႔၊
အေလးအျမတ္ျပဳခံရဖို႔၊ ေက်ာ္ၾကားေအာင္ျမင္ဖို႔
ေတြးျခင္းမ်ားသည္လည္း ကာမ၀ိတက္၏ အႏြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္ၾက၏။
ကာမ၀ိတက္ဟူသည္ နယ္က်ယ္လွ၏။
ကာမဘံု သား အမ်ားစုကလည္း ကာမကိုသာ
စိတ္၀င္စားၾကေလေတာ့ ကာမ၀ိတက္ႏွင့္ပဲ
အခ်ိန္ကုန္ကာ အေတြးေဟာင္းထဲမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ဘဲ
ရွိၾကေလ၏။

■“ဗ်ာပါဒ၀ိတက္”ဟူသည္ သတ္ျဖတ္ဖို႔၊ ဖ်က္ဆီးဖို႔၊
သူတစ္ပါး ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းကို ေတြးေတာျခင္း ျဖစ္၏။
■“၀ိဟႎသာ၀ိတက္”ဟူသည္ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ဖို႔၊ ဒုကၡေပးဖို႔၊
ေခ်ာက္တြန္းဖို႔ ေတြးေတာျခင္း ျဖစ္၏။
ဤ၀ိတက္ႏႇစ္ခုကေတာ့ အျဖစ္ နည္းႏိုင္ပါ၏။
အျဖစ္မ်ားတာကေတာ့ ကာမ၀ိတက္သာျဖစ္၏။
ကာမဘံုသားသည္ ကာမကိုသာ သူ အဓိက စိတ္၀င္စား၏။
အေတြးသစ္ဟူသည္ ေနကၡမၼ၀ိတက္၊ အဗ်ာပါဒ၀ိတက္၊
အ၀ိဟႎသာ၀ိတက္ဟူေသာ သမၼာသကၤပၸ၊ သမၼာ၀ိတက္
သံုးမ်ဳိးျဖစ္၏။ ကာမ၀ိတက္က ေလာဘႏွင့္ေတြးျခင္း ျဖစ္၏။
ရဖို႔၊ ယူဖို႔၊ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔သာ ေတြး၏။
ေနကၡမၼ၀ိတက္က အေလာဘႏွင့္ ေတြးျခင္း ျဖစ္၏။
စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံဖို႔၊ ကူညီ ႐ိုင္းပင္းဖုိ႔သာ ေတြး၏။
ကာမ၀ိတက္က ငါ့ဖို႔သာ ေတြး၏။
ေနကၡမၼ၀ိတက္က သူဖို႔ပါ ထည့္၍ေတြး၏။
ကာမ၀ိတက္က အသာစံဖို႔ ေတြး၏။
ေနကၡမၼ၀ိတက္က အနာခံဖို႔ ေတြး၏။
ကာမ၀ိတက္က အတၱဟိတ ကို ေတြး၏။
ေနကၡမၼ၀ိတက္က ပရဟိတကို ေတြး၏။
အဗ်ာပါဒ၀ိတက္က ေမတၲာႏွင့္ ယႇဥ္၍ ေတြး၏ ။
အ၀ိဟႎသာ၀ိတက္က က႐ုဏာႏွင့္ယႇဥ္၍ ေတြး၏။
ဤေနကၡမၼ၊ အဗ်ာပါဒ၊ အ၀ိဟႎသာဟူေသာ သမၼာ၀ိတက္
သံုးမ်ဳိးသည္ အျမဲတမ္း ေတြးေနႏိုင္သည္ မဟုတ္။
တစ္ခါတစ္ခါမႇသာ ေတြးျဖစ္၏။

ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ေဟာင္းသြား၊ ႏြမ္းသြားသည္ ဟူ၍ မရွိ။
အျမဲတမ္း သစ္လြင္ေတာက္ေျပာင္ေန၏။
ဥပမာ-အျပင္ထြက္ မွ သို႔မဟုတ္ ပြဲလမ္းရွိမွ
ထုတ္၍၀တ္ေသာ ၀တ္ေကာင္း စားေကာင္းမ်ားႏွင့္ တူ၏။
ကာမ၊ ဗ်ာပါဒ၊ ၀ိဟႎသာဟူေသာ မိစၧာ၀ိတက္
သံုးမ်ဳိးကေတာ့ အိမ္မွာ အျမဲ၀တ္ေနေသာ အ၀တ္အစား
အေဟာင္းမ်ားႏွင့္ တူၾက၏။

စိတ္ဟူသည္မႇာ သူခ်ည္း သက္သက္
အသစ္လည္းမဟုတ္၊ အေဟာင္းလည္း မဟုတ္။
စိတ္ကို အေတြးမ်ားကသာ ခ်ယ္လွယ္ေလေတာ့
ေလာဘေဒါသတို႔ ေမာင္းႏွင္ရာေနာက္လိုက္ကာ
ေလာဘႏွင့္ေပါင္းေတြး၊ ေဒါသႏွင့္ေပါင္းေတြးဆိုလွ်င္ေတာ့
အေတြးေဟာင္းေတြကိုသာ ထပ္ခ်ည္း တလဲလဲ ေတြးေနသျဖင့္
စိတ္ကလည္း မည္သို႔မွ် သစ္၍ မလာႏိုင္ေပ။
သစ္လြင္ ေတာက္ပ၍ မလာႏိုင္ေပ။
စိတ္ေဟာင္း၊ စိတ္ႏြမ္း၊ စိတ္ေဆြးတို႔သာ ျဖစ္ေနၾကေပလိမ့္မည္။

စိတ္သစ္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ေလာဘ၊ ေဒါသေတြႏွင့္သာ
အျမဲ ေပါင္းသင္းမေနဘဲ၊တစ္ခါတစ္ေလ
ေလာဘႏွင့္ ခြဲ၊ေဒါသႏွင့္ခြဲကာ
အေလာဘႏွင့္တြဲ၊ အေဒါသႏွင့္ ေပါင္းေပးရမည္။
●ငါ့ဖို႔ မွ သူ႔ဖို႔သို႔၊
●ငါ့အက်ဳိးစီးပြား မွ သူ႕အက်ဳိးစီးပြားသို႔ ၊
●အတၱ မွ အနတၱသို႔၊
●အတၱ မွ ပရသို႔ ၊
●အတၱဟိတ မွ ပရဟိတသို႔ ၊
●အနည္းစု မွ အမ်ားစုသို႔၊
●အက်ဥ္း မွ အက်ယ္သို႔၊
●အတို မွ အရႇည္သို႔၊
●အပူ မွ အေအးသို႔၊
●မၿငိမ္းခ်မ္းရာ မွ ၿငိမ္းခ်မ္းရာသို႔၊
●မေက်မနပ္ မွ ေက်ေက်နပ္နပ္သို႔၊
●မစုမစည္း မွ စုစုစည္းစည္းသို႔၊
စိတ္ေအးေအးထားကာ ေခါင္းေအးေအးထားကာ
စဥ္းစား၍၊ ဆင္ျခင္၍၊ ေျမာ္ျမင္၍ ေတြးေပးမည္
ဆိုပါက အေတြးမ်ားသစ္၍ ၊စိတ္ပါသစ္ပါလိမ့္မည္။
ထိုအခါ ႏွစ္သစ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ
လူသစ္၊ စိတ္သစ္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။
လူသစ္၊ စိတ္သစ္ ႏွင့္သာ ေခတ္သစ္ ကို ထူေထာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
-【အရွင္သံဝရာလကၤာရ (ဓမၼပိယဆရာေတာ္)】
Posted by►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm