ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက “ေရာဟိတ”ၿမိဳ႕မွာ
“ပစၥယ” ဆိုတဲ့ မင္းသားတစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးတယ္ ။
သူအရြယ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဆယ္ေျခာက္ႏွစ္သားမွာ
ဖခင္ဘုရင္ႀကီး နတ္ရြာစံသြားတဲ့ အတြက္
ပစၥယမင္းသားေလး ရွင္ဘုရင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
သူ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ လပိုင္းမွာပဲ
ဘုရင့္အခြန္ေတာ္ ဆက္သပြဲႀကီးကို တစ္ေနရာထဲမွာ
စုေပါင္းက်င္းပပါတယ္။လူေတြအမ်ားႀကီး စုေဝးမိေနခ်ိန္မွာ
ရတနာသံုးပါးရဲ့ ဂုဏ္ကိုထင္းရွားျပဖုိ႔အတြက္
ျမတ္စြာဘုရား အဒီအခြန္ေတာ္ ဆက္သပြဲကို
ႂကြေရာက္ေတာ္မူလာပါတယ္။
မ်ားျပားလွတဲ့ လူစုလူေဝးႀကီး ျမတ္စြာဘုရားကို
ေမာ့ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က
ေဝႆဝဏ္ နတ္မင္းႀကီး ဖန္ဆင္းေပးတဲ့ အထြတ္တပ္
ရတနာျပာသာဒ္ထဲက ျခေသၤ့ခံ ရတနာပလႅင္ေပၚမွာ
ထိုင္ၿပီး၊တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ေကာင္းကင္ယံတရားပြဲရဲ့ တရားေတာ္ အဆံုးမွာ
လူေပါင္းမ်ားစြာ သစၥာသိၿပီး၊ကြၽတ္တမ္းဝင္ၾကပါတယ္။
ပစၥယမင္းလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ တရားနာၾကားနာရၿပီး
သဒၶါတရားျဖစ္လုိ႔ မင္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ၿပီး ရဟန္းျပဳလိုက္ပါတယ္။
ဝိပႆနာအလုပ္ကို အဓိကထားၿပီးလုပ္တဲ့အတြက္
ရဟန္းျပဳၿပီး “ငါးရက္”အတြင္းမွာပဲ
အနာဂါမ္အဆင့္ထိ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။
ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ “အရွင္ပစၥယ”
အဓိ႒ာန္တစ္ခု ျပဳလိုက္ပါတယ္။
“ငါဟာ သိကၡာသံုးပါးကို က်င့္ဆဲပုဂၢိဳလ္
အဆင့္ပဲရွိေသးတယ္။က်င့္ၿပီးပုဂၢိဳလ္ မဟုတ္ေသးဘူး။
ငါမွာ ပယ္သတ္စရာ ကိေလသာက်န္ေသးတယ္။
အရဟတၱမဂ္နဲ႔မွ ပယ္ႏုိင္တဲ့ကိေလသာေတြ မကုန္ေသးဘူး။”
“ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္က စျပီး ငါ့ႏွလံုးသားထဲက တဏွာဆူးေျငာင့္ကို
အရဟတၱမဂ္နဲ႔ မပယ္ႏႈတ္ႏုိင္မခ်င္း ဘာအစားအစာမွလည္း
မစားေတာ့ဘူး။ ဘာအရည္မွလည္း မေသာက္ေတာ့ဘူး။
အိပ္လည္း လံုးဝ မအိပ္ေတာ့ဘူး။
အေညာင္းေျပ၊အညာေျပေလးေတာင္ လံုးဝ မလဲေလ်ာင္းေတာ့ဘူး။
ငါ့ ရဟႏၲာ မျဖစ္မခ်င္း ဒီေက်ာင္းထဲ၊
ဒီအခန္းထဲကေန အျပင္ကို လံုးဝ မထြက္ေတာ့ဘူး။”
အဲဒီလို အဓိ႒ာန္ျပဳျပီး ဝိပႆနာအလုပ္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္
အားထုတ္လိုက္တာ ဉာဏ္ရင့္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ့အတြက္
တစ္ခဏခ်င္း အတြင္းမွာပဲ ကိေလသာလံုးဝ
ကုန္ခမ္းလုိ႔ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားပါတယ္။
“အရွင္ပစၥယ” ဟာ “ကႆပဘုရားရွင္”
လက္ထက္တုန္းကလည္း၊ရဟန္းဘဝနဲ႔ သံမဏိအဓိ႒ာန္ျပဳၿပီး၊
ဝိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ရဟႏၲာမျဖစ္မခ်င္း ေက်ာင္းအျပင္မထြက္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဉာဏ္မရင့္ေသးတဲ့အတြက္
ပုထုဇဥ္ဘဝနဲ႔ပဲ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ရတယ္။
ရဟႏၲာ မျဖစ္မခ်င္း ေက်ာင္းအျပင္မထြက္ေတာ့ဘူး။
ကိေလသာ မကုန္မခ်င္း အထိုင္မဖ်က္ေတာ့ဘူး
ဆိုတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ အားထုတ္လိုက္လုိ႔ ရဟႏၲာျဖစ္၊
ကိေလသာကုန္သြားတဲ့သူေတြကိုအားက်ၿပီး၊
ငါလည္း သူတုိ႔လို လိုက္လုပ္ရင္ သူတုိ႔လိုျဖစ္မွာပဲလုိ႔
ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။
အဲဒီလို အဓိ႒ာန္မ်ဳိး ဆိုတာ အေျခအေန၊
အခ်ိန္အခါအရ လုပ္သင့္မွသာလုပ္ရတဲ့အဓိ႒ာန္မ်ဳိးပါ။
အရွင္ပစၥယ အဓိ႒ာန္ျပဳတာ အနာဂါမ္အရိယာ
ျဖစ္ျပီးမွဆိုတာကို အထူးသတိျပဳဖုိ႔ လိုပါတယ္။
အနာဂါမ္ျဖစ္ျပီးရံုနဲ႔လည္း မရေသးဘူး ။
ဝိပႆနာအလုပ္ကို အရိွန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
အျပင္းအထန္ အားထုတ္ေနတဲ့ အခိ်န္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
(အနာဂါမ္ျဖစ္ျပီးမွ ဒီလို အဓိ႒ာန္ရမယ္လုိ႔ေတာ့
မဆိုလိုပါဘူး)။
●တရားထူးတရားျမတ္ဆိုတာ အခ်ိန္တန္မွ ရတာပါ။
အခ်ိန္မတန္ေသးရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားထုတ္၊
အားထုတ္မရပါဘူး။ဉာဏ္ရင့္ခ်ိန္ဆိုတာ
ေစာင့္ကို ေစာင့္ရပါတယ္။ဘာမွမလုပ္ဘဲ၊
အလကားထိုင္ေစာင့္ေနရမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။
●လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ရင္း
ေစာင့္ရမွာေလ။ဝိပႆနာ အလုပ္ကို ပင္တိုင္ထားျပီး ၊
တျခားကုသိုလ္အလုပ္ေတြကို စြမ္းႏုိင္သမွ်ျခံရံလုပ္သြားရင္
ဉာဏ္ရင့္တဲ့တစ္ေန႔၊ ဉာဏ္ရင့္တဲ့တစ္ခ်ိန္ ဆိုတာ
ေရာက္ကို ေရာက္လာမွာပါပဲ။
●“အရွင္ပစၥယ” ေလာင္းလ်ာ “ကႆပဘုရားရွင္”
လက္ထက္တုန္းက အျပင္းအထန္ အားထုတ္ေပမယ့္၊
ဉာဏ္မရင့္ေသးလုိ႔ တရားထူး မရခဲ့တာကို အထူးသတိျပဳပါ။
“သာဝကေဗာဓိဉာဏ္အတြက္ ပါရမီျဖည့္ေနစရာမလိုဘူး”
ဆိုတဲ့ အယူအမွားေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး၊
ဉာဏ္ရင့္ခ်ိန္ကို ပါရမီျဖည့္ရင္း ေစာင့္ရပါမယ္။
အရွင္ပစၥယရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာမႈ၊စိတ္ဓာတ္
ျပတ္သားမႈကိုေတာ့ အတုယူၾကရပါမယ္။
ေလာကေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဓမၼေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္
စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈ၊ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာမႈ ရွိဖုိ႔
သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈကို
ဖ်က္ဆီးတဲ့အရာ၊ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို
ေျပာင္းလဲသြားေစႏုိင္တဲ့အရာဟာ“အားနာစိတ္”ပါ။
“ဒီဟာ မျပီးမခ်င္း ဟိုဟာ မလုပ္ေတာ့ဘူး”
လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္၊ဟိုလူ အားနာ ဒီလူအားနာနဲ႔
အားနာၿပီး၊ဟိုဟာေတြလိုက္လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့
ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ့ ဒီဟာက မၿပီးေတာ့ဘူးေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားခ်င္ရင္၊
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာခ်င္ရင္ “အားနာတဲ့ စိတ္ေပ်ာ့စိတ္ညံ့ေတြ”
ကို လံုးဝ ေမာင္းထုတ္ ပစ္ႏုိင္ရပါမယ္။
အားနာမႈေၾကာင့္ ကိုယ္ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ပ်က္စီးမသြားပါေစနဲ႔။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ပ်က္ဆီးသြားႏုိင္ေစတဲ့
ေနာက္အေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ “ႁခြင္းခ်က္”ပါ။
ဒါကေတာ့ ႁခြင္းခ်က္ေပါ့ေလ လုိ႔ တစ္ခုကို
ႁခြင္းခ်က္ လုပ္လိုက္တာဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ျပိဳလဲျခင္းရဲ့ လမ္းစပါပဲ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ႁခြင္းခ်က္ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ႁခြင္းခ်က္။
ဒီတစ္ခါျပီးရင္ ေတာ္ျပီ။
ဒီတစ္ႀကိမ္ျပီးရင္ ေတာ္ျပီနဲ႔ ႁခြင္းခ်က္ေတြ
ဆက္သြားလိုက္တာ အခါေပါင္းမ်ားစြာ၊
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ မဆံုးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ကိုယ္ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္
ႁခြင္းခ်က္ တစ္ခုမွ်မထားလိုက္ပါနဲ႔။
ႁခြင္းခ်က္တစ္ခုက ႁခြင္းခ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာကို ေခၚလာၿပီး၊
ကိုယ္စိတ္၊ကိုယ္အလုပ္ ကိုယ္ဘဝကို
ဖ်က္ဆီးရင္း ပူေလာင္မႈေတြ စိမ္ေျပနေျပ ေပးပါလိမ့္မယ္။
ႁခြင္းခ်က္ တစ္ခုကို မေက်ာ္လႊားႏုိင္သေရြ႕၊
စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ မရႏုိင္ပါဘူး။
ႁခြင္းခ်က္ တစ္ခုအတြက္ ႁခြင္းခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ
ဆက္ၿပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ၿပိဳလဲခဲ့ရသူ၊
ရည္မွန္းခ်က္ပ်က္စီးခဲ့ရသူတုိင္း အခုလုိခံစားမိၾကမွာပါပဲ။
“ႁခြင္းခ်က္ကို မုန္းတယ္ ။
ႁခြင္းခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ ႁခြင္းခ်က္ ေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚလာျပီး
ကိုယ္ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ျပိဳလဲခဲ့ရတယ္။
ကိုယ္ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။
ကုိယ့္ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကုိဖ်က္စီးမယ့္ ႁခြင္းခ်က္ဆုိတာ
ကုိယ့္ဘဝမွာတစ္ခုမွမရွိေစရဘူး။
ေနာက္ေနာင္ဒီအလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဘယ္ေတာ့မွ
ႁခြင္းခ်က္မထားေတာ့ဘူး။”
ေနာက္ေတာ့လည္း ႁခြင္းခ်က္ေတြေနာက္
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လုိက္ရင္း
“စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားသူ”ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔
တျဖည္းျဖည္းေဝး သြားရျပန္တာပါပဲ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ “တစ္ဖက္သားအေပၚ
သိပ္ငဲ့ညႇာလြန္းတဲ့ ေမတၱာတရား”က
စိတ္ဓာတ္ ေပ်ာ့ညံ့မႈ၊ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခိုင္မာမႈေတြကို
ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ေမတၱာလြန္ကဲသြားေတာ့အားနာမႈက
ေမတၱာအေယာင္ေဆာင္ျပီး စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမႈကို
တိုက္စားဝါးမ်ိဳပစ္လိုက္တာေပါ့။
ရင္ထဲက အက်ဳိးလိုလားတဲ့ ေမတၱာတရားကို
အကန္႔ အသတ္ မထားသင့္ေပမယ့္၊ ေမတၱာတရားကို
ကိုယ္နဲ႔ ႏႈတ္နဲ႔ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္
ေဖာ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အကန္႔ အသတ္ထားတတ္ဖုိ႔
လိုအပ္ပါတယ္။
ေမတၱာစိတ္ဓာတ္ကို အကန္႔အသတ္ မထားဘဲ၊
ေမတၱာလုပ္ရပ္ကို အကန္႔အသတ္ထားတတ္မွ
အဲဒီေမတၱာဟာ လက္ေတြက်ျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့၊
ခိုင္ခံ့ၿပီး တစ္ဖက္သားအေပၚ ပိုမိုအက်ိဳးသက္ေရာက္တဲ့
ကိုယ္တိုင္လည္း တကယ္စိတ္ေအးခ်မ္းၿပီး၊
ကုသိုလ္အျပည့္အဝရတဲ့ ေမတၱာစစ္၊
ေမတၱာမွန္ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ေမတၱာစိတ္ဓာတ္မွာ အဓိကနဲ႔ သာမည ခြဲစရာမလိုေပမယ့္၊
ေမတၱာလုပ္ရပ္မွာေတာ့ အဓိကနဲ႔ သာမည ကို
စနစ္တက် ခြဲျခားက်င့္သံုးတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။
ဉာဏ္ယွဥ္တဲ့ ဥေပကၡာနဲ႔ တြဲစပ္မက်င့္သံုးႏုိင္ေသးသမွ်ေတာ့
ေမတၱာတရားဟာ ေပ်ာ့ညံ့မႈေတြ ၊မျပတ္သားမႈေတြ
ဝန္းရံႏွိပ္စပ္ေနတဲ့ ျဗဲလ်န္းေမတၱာ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္္ခုနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔
စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားခ်င္ရင္ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို
အခ်ိန္ဆြဲမထားဖုိ႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။
ေဝးကြာေနေသးတဲ့ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုကို ရည္ၫႊန္ျပီး
အဲဒီေန႔ ကစျပီး ငါဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး
အဲဒီေန႔ က စျပီး ငါဘာလုပ္မယ္ လုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္
အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္က မေအာင္ျမင္ဖုိ႔
ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုမ်ားပါတယ္။အဲဒီလိုနဲ႔ ပ်က္သြားတဲ့
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။
■“ဖ်တ္ခနဲေပၚရင္ ဆတ္ခနဲထလုပ္”ဆုိတဲ့အတုိင္း
အခုျပတ္သားခ်င္တဲ့စိတ္ေပၚရင္
အခုခ်က္ခ်င္းပဲ ျပတ္သားလုိက္ပါ။
အခုဆံုးျဖတ္ခ်င္စိတ္ေပၚရင္...
အခုခ်က္ခ်င္းပဲဆံုးျဖတ္လုိက္ပါ။
ကုိယ္မလုပ္ေတာ့ဘူး လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ အလုပ္ကုိ
အခုကစၿပီး မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။ကုိယ္လုပ္မယ္လုိ႔
ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အလုပ္ကုိ အခုပဲစလုပ္လုိက္ပါ။
■ေနာင္အားမနာေတာ့ဘူးလုိ႔ စိတ္ကူးေပၚရင္
အခုကစၿပီး၊အားမနာပါနဲ႔ေတာ့။
“ေနာက္မွ” ဆုိရင္ “နေမွာက္” သြားပါလိမ့္မယ္။
န ၿပီးေမွာက္သြားမွာေနာ္။
ေကာင္းက်ဳိးေတြ “န” ၿပီး၊ ဘဝ “ေမွာက္” သြားမွာ။
ေရွ႕ပုိင္းမွာ အားမနာတတ္မွ ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း
အားမနာတတ္မွာပါ။ေရွ႕ပုိင္းမွာ စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားမွ
ေနာက္ပုိင္းမွာ စိတ္ဓာတ္ ျပတ္သားမွာပါ။
ေရွ႕ပုိင္းမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မာမွ ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မာမွာပါ။
စိတ္ဓာတ္ျပတ္သားခ်င္ရင္၊ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မာခ်င္ရင္
ခ်က္ခ်င္းပဲ အားနာတတ္တဲ့စိတ္ကုိ
အမႈိက္ပံုးထဲ သြားလႊင့္ပစ္လုိက္ပါ။
ဘယ္သူ႔ကုိမွ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ အားမနာပါနဲ႔။
ဘယ္ကိစၥကုိမွ ဘာႁခြင္းခ်က္နဲ႔မွ မလုိက္ေလွ်ာပါနဲ႔။
ေယာနိေသာမနသိကာရ က
●လုပ္ဖုိ႔ဆံုးျဖတ္တဲ့ ေယာနိေသာမနသိကာရနဲ႔
●မလုပ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္တဲ့ ေယာနိေသာမနသိကာရလုိ႔
ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။
●လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္ဖုိ႔
ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ရမွာျဖစ္သလုိ၊
●မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္တာကုိ
(ေကာင္းေပမယ့္လည္း)မလုပ္ဖုိ႔ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ရပါမယ္။
ေကာင္းတုိင္း၊(အက်ဳိးရွိတုိင္း) လုိက္လုပ္ေနရံုနဲ႔
ေယာနိေသာရွိသူ (စိတ္ထားေကာင္းရွိသူ)လုိ႔
မဆုိႏုိင္ပါဘူး။ေကာင္းေပမယ့္(အက်ဳိးရွိေပမယ့္)
အေျခအေနအခ်ိန္အခါအရ မလုပ္ဘဲေနႏုိင္မွသာ
ေယာနိေသာရွိသူ(စိတ္ထားေကာင္းရွိသူ)လုိ႔
ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
အေကာင္းဆံုး (အက်ဳိးရွိဆံုး)တစ္ခုအတြက္
အေကာင္းမ်ားစြာကုိ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္မွ၊အဲဒီလူဟာ
“စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ စိတ္ေကာင္းထားႏုိင္သူ”ပါ။
The most significant change in a person's
life is a change of attitude.Right attitudes
produce right actions.(William J.Johnson)
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝမွာ အသိသာ၊
အထင္ရွားဆံုး အေျပာင္းအလဲက
“သေဘာထား ရပ္တည္ခ်က္”အေျပာင္းအလဲပါပဲ။
မွန္ကန္တဲ့ သေဘာထားေတြက မွန္ကန္တဲ့
လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ေပၚထြက္ေစပါတယ္။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
(ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ
“ျပတ္သားမွ ျပတ္သြားမယ္”တရားေတာ္မွ -)
မွတ္ခ်က္။ ။
“ျပတ္သားမွ ျပတ္သြားမယ္”ဆုိတာ...
●စိတ္ျပတ္သားမွ အလုပ္ျပတ္သြားမယ္။
●ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားမွ ရည္မွန္းခ်က္ျပတ္သြားမယ္။
(ၿပီးျပတ္သြားမယ္။)
●ရည္မွန္းခ်က္ျပတ္သားမွ သံသရာျပတ္သြားမယ္။
●စိတ္ျပတ္သားမွ ဒုကၡျပတ္သြားမယ္ လုိ႔ဆုိလုိပါတယ္။
“လံုးဝ အားမနာနဲ႔၊ဘာမွ ႁခြင္းခ်က္မထားနဲ႔”ဆုိတာ
တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ဖုိ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။
အခ်ိန္အခါ ၊ ေနရာေဒသ နဲ႔ ပုဂၢဳိလ္ေပၚမူတည္ၿပီး၊
ထားသင့္ထားထုိက္တဲ့ အားနာမႈနဲ႔ ႁခြင္းခ်က္
ဆုိတာကေတာ့ အတုိင္းအတာ
အားေလ်ာ္စြာရွိေနမွာပါပဲ။
●လုိအပ္တဲ့ အားနာမႈနဲ႔ ႁခြင္းခ်က္လား၊
●မလုိအပ္တဲ့ အားနာမႈနဲ႔ ႁခြင္းခ်က္လားဆုိတာကုိ
ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ နဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ဆံုးျဖတ္ၿပီး၊
အံဝင္ခြင္က် က်င့္သံုးတတ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့၊
ကုိယ့္အက်ဳိးလည္း မထိခုိက္၊သူတစ္ပါးအက်ဳိးလည္း
မနစ္နာတဲ့အတြက္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္သူအျဖစ္က
လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။ ။
-【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)၏
“အၾကင္နာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္စာအုပ္”
ႏွာ ၃၇- ၄၇မွ- ေကာက္ႏွဳတ္ ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။】
(အလင္းတန္းဂ်ာနယ္၊စင္တင္ဘာ၁၇၊၂၀၀၇။)