ပုဂံေခတ္ကပဲ ၊ အသကႀ္ကီး မွ စာေပသင္တာဟာ
တတ္ေျမာက္ႏုိင္ေသးတယ္လို႔၊
စာေပသင္ ၾကားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့
“စိတ္ဓာတ္ေတြ မက်ၾကဖုိ႔” ဆိုၿပီး စံနမူနာျပသြားတဲ့
“ဦးက်ေပြ႕(ဦးက်ည္ေပြ႔)” ဆိုတာလည္း ပဲ
စံနမူနာယူရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးပဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။
“အသက္ႀကီးမွ ဘာလုပ္မွာတုန္း သင္ေနလို႔
ဘာအက်ိဳးရွိမွာတုန္း” လို႔ေျပာတဲ့ သူက
ရာခုိင္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား။
“ပညာဆုိတာ အုိတယ္” လုိ႔မရွိဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆ႒သံဂါရတနာတင္ပြဲတုန္းက
ကေမၻာဒီယားက ဆရာေတာ္ ႀကီးတစ္ပါး ႂကြလာတယ္။
ကေမၻာဒီယားဆရာေတာ္ႀကီးက “သက္ေတာ္ (၈၀)” ရွိေနၿပီ။
●အဲဒီဆရာေတာ္ႀကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလာရင္း၊
သူဘာလုပ္ေနတုန္းဆိုေတာ့
“အဂၤလိပ္စာ”သင္ေနတယ္၊ ဖတ္ေနတယ္။
တခ်ိဳ႕ကိုယ္ေတာ္ေတြက သြားၿပီးေတာ့
စကားေျပာရင္း ေလွ်ာက္တယ္၊
“ဆရာေတာ္ ဘာဖတ္ေနလဲ။”
“အဂၤလိပ္စာသင္ေနတယ္။
အဂၤလိပ္စာက်က္ေနတယ္။”
“ဆရာေတာ္ သက္ေတာ္ (၈၀) ရွိေနၿပီ။
အဂၤလိပ္စာဘာလုပ္ဖုိ႔တုန္း။”
တန္ဖုိးမထားတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ဘာလုပ္ဖုိ႔တုန္း
ဆုိတာကုိပဲ ၾကည့္ေနတယ္။
အဲဒီ ဆရာေတာ္ႀကီး ေျပာလုိက္တဲ့ စကားကလည္း
မွတ္သားစရာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။
●“ကုိယ္ေတာ္ ပညာဆုိတာ တစ္ေန႔ရ၊
တစ္ေန႔သံုးရင္ နည္းသလား။
ဘာပညာ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ပညာဆိုတာ ယူရတယ္၊
အသက္ႀကီးသြားတယ္ ဆိုတာ မရွိဘူး။
တစ္ေန႔ အသက္ရွည္ရင္ တစ္ေန႔ အသိဉာဏ္တစ္ခုရတယ္။
●ဒီဘဝမွာ ပညာမသင္ခဲ့ဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္ ေနာက္ဘဝ
ပိုၿပီးေတာ့ တတ္ဖို႔ မရွိေတာ့ဘူး။
ဒီဘဝ သင္လုိက္တဲ့ ပညာဟာ (On line) ျဖစ္သြားတယ္။
ပညာမသင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ေနာက္ဘဝ သူ႔ဟာသူ
တတ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီဘဝ သင္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဟာ ေနာက္ဘဝပုိလြယ္သြားတယ္။
ေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး။
●“မူလတန္း ပညာ” သင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္သည္
“အလယ္တန္းပညာ” တတ္ဖုိ႔ လြယ္သြားတယ္။
●“အလယ္တန္းပညာ” သင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ
အထက္တန္းတက္ဖို႔လြယ္သြားတယ္။
●အထက္တန္းပညာသင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ
University တကၠသုိလ္ ပညာလြယ္သြားတယ္။
ေပ်ာက္သြားရင္ ဘယ္လြယ္မလဲ။
အဲဒီလုိပဲ သံသရာခရီးသြားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ဒီဘဝသင္ထားတဲ့ ပညာသည္ ေနာက္ဘဝမွာ
ပိုလြယ္ကူမႈ ရွိတယ္၊ လို႔ ဒီလိုဆိုလိုတယ္။
ေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္ဘူး။
ဒါမ်ိဳး အလားသဏၭာန္တူတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္
အသိဉာဏ္ေပၚလာတာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ ပညာဆိုတာ အသက္ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊
ငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဆည္းပူး ေလ့လာေနၾကရမယ္”တဲ့။
■“ပါရမီ” ဆိုတာလည္း ဒီလိုဆည္းပူးရတယ္။
“တို႔ကေတာ့ ပါရမီႏုေသးတာပဲ” လို႔ေျပာၿပီးေတာ့၊
ဒီအတိုင္းေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ပါရမီက
သူ႔ဟာသူ “သရက္သီး” ရင့္သလုိ
ရင့္လာလိမ့္မယ္လုိ႔မ်ား ေအာက္ေမ့လုိ႔လား မသိဘူး။
သရက္သီးကေတာ့ သူ႔ဟာသူ
သရက္ပင္က သီးၿပီး၊ ရင့္ေကာင္း ရင့္လာလိမ့္မယ္။
ပါရမီကေတာ့ မျဖည့္ဘဲ ၊ သူ႔ဟာသူ ရလာမွာမဟုတ္ဘူး၊
■“ပညာပါရမီ” နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့၊
မွတ္သားစရာေလးတစ္ခုကေတာ့
ဒီကေန႔ေခတ္မွာ “ပညာဒါန” ဆၿိုပီး ေတာ့
ပညာကုိ ရည္စူးၿပီးေတာ့ ၊
ပညာသင္ဖုိ႔ အားေပးတာေတြကို
“ပညာဒါန” လို႔ေခၚၾကတယ္။
အဓိက မက်လွဘူး။
အက်ိဳးမေပးဘူး လို႔ မဆိုလိုဘူး။
သို႔ေသာ္ “အေထာက္အကူ” ပဲျဖစ္မယ္။
သူတစ္ပါး ပညာေတာ္ေအာင္ ဆုိၿပီးေတာ ့
စရိတ္စက ေထာက္ပံ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ
ေနာင္ဘဝ ေရာက္လို႔ရွိရင္၊
ကိုယ့္ ပညာသင္ၾကားေရးအတြက္
အေထာက္အကူ ေပးမွာပဲ။
ဒီအက်ဳိးပဲရမယ္။ “ပညာတတ္ဖုိ႔” မဟုတ္ဘူး။
ပညာ အတြက္ အေထာက္အကူ ကုသုိလ္လုပ္ရင္
ပညာအတြက္ အေထာက္အကူပဲရမယ္။
“ဉာဏ္ေကာင္းခ်င္တယ္ ၊ ေတာ္ခ်င္တယ္”ဆုိရင္
ဒီဘဝမွာ သင္ရမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔၊ ျမတ္စြာဘုရားက “မဟာပညာသံဝတၱ
နိကပဋိပဒါ”လုိ႔ ေခၚတဲ့ ႀကီးမားေသာ ပညာကုိ
ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အက်င့္တရား ဆုိတာ ဘာလဲတဲ့။
ပညာရွိ ပုဂၢိဳလ္ ေတြကုိ ခ်ည္းကပ္ၿပီး အရွင္ဘုရား
(သုိ႔မဟုတ္) လူ ဆုိလုိ႔ရွိရင္လည္း လူေပါ႔ ၊
သြားေရာက္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့
●ဒါက ဘယ္လုိေခၚတာတုန္းဗ်၊
●အျပစ္ရွိတဲ့ တရားက ဘယ္လုိတုန္း၊
●အျပစ္ကင္းတဲ့ တရားက ဘယ္လိုတုန္း၊
●ဒါက လုပ္သင့္တဲ့ ဟာလား၊
●ဒါက မလုပ္သင့္တဲ့ ဟာလား၊
မသိေသးတဲ့ အျခင္းအရာေတြကုိ စူးစမ္းေလ့လာ
ေမးျမန္းမွတ္ယူတာကမွ “ပညာပါရမီ” အစစ္ပါ။
-【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ】
Posted by ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm