သိအပ္သည္ကို သိေစအပ္၏
********************
မိမိသႏၲာန္၌ တစ္ခုခုေသာ အာရံုကို အႀကံအစည္ျပဳ၍ေနေလရာ ေရွးေရွးျဖစ္ေသာစိတ္အစု ခဏမစဲခ်ဳပ္ကြယ္၍ ေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေသာစိတ္အစု

ခဏမစဲ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲျခင္းရွိပါေသာ္လည္း ေရွ႕စိတ္ေနာက္စိတ္ အျခားဟူ၍ မထင္ၿပီ။

တစ္ေန႔လံုးပင္ ႀကံစည္၍ေနေသာ္လည္း စိတ္တစ္ခုတည္းသာ ထင္ရ၏။
တစ္သက္လံုးမွာပင္ စိတ္တစ္ခုတည္းသာထင္ရ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ စိတ္၌ ”နိစၥ-ဒိ႒ိ အယူ” ခိုင္ၿမဲလ်က္ ရွိေနၾက၏ဟု လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေရးသားေဖာ္ျပ ထုတ္ေဖာ္ ေထာက္ျပ၏။

ဤသို႔ အျခားမရွိဆက္စပ္၍ တစ္စဥ္တည္း တစ္ဆက္တည္း တည္ေနေသာ ရုပ္နာမ္ဓမၼစဥ္ကို သူ၊ ငါ၊ ေယာက်္ား၊မိန္းမ သတၱဝါဟု တို႔မ်ား

ပညတ္ေပးၾက၏။
ပညတ္သည္ အရွိမဟုတ္၊ ေလာကအေခၚေဝၚ အမည္နာမသာျဖစ္၏။
” ထိုနာမ ကို သဘာဝ ဟု မယူသင့္ေပ။”
သဘာဝဓမၼသည္ကား အေပၚ၌ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အျခားမရွိဆက္စပ္၍ တစ္စဥ္တည္း တစ္ဆက္တည္း တည္ေနေသာ ရုပ္နာမ္ဓမၼစဥ္သာျဖစ္၏။

ဤကားအရွိတရားျဖစ္၏။ ဤ
”အရွိကို အရွိတိုင္းသိ၍ ဤအရွိတရားအစဥ္၌လည္း ခဏမစဲျဖစ္ပ်က္ သခၤါရဓမၼသေဘာ သဘာဝ ရွိသည္ကိုပါ ထိုးထြင္း၍သိေစ၊

ပိုင္းျခား၍သိေစအပ္၏။”
ထိုသို႔ သိအပ္သည္ကို သိအပ္ျခင္းအက်ိဳးသည့္ ”အနိစၥကို နိစၥဟု ယူမွားျခင္း”-” မွတ္သားျခင္း” ”သိျခင္း” ဟူေသာ

မွားယြင္းေဖာက္ျပန္သည့္အယူဝါဒမွ ကင္းလြတ္ရသည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ျဖစ္ေစ၏။
ထိုသို႔ သိအပ္သည္ကို မသိသည္ရွိေသာ္ ဤသို႔ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္စြာ ခံယူသံုးသပ္သည့္အမွားသည္ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္မႈ၏ အက်ိဳးအျပစ္ကို

က်ေရာက္ရ၏။
ထုိအျပစ္ကား ယခုဘဝအဆံုး ေနာက္ဘဝ၌ အပယ္ပဋိသေႏၶကို မခၽြတ္ဧကန္ရေစအပ္သည္။ ဤကား အဝိဇၨာ ဟုဆိုအပ္ေသာ အမွန္တရားအား

ထိုးထြင္းမသိ၊ ပိုင္းျခားမသိသည့္ မ်က္ကန္းတရားဦးေဆာင္မႈ၏ ေက်းဇူးျပဳျခင္းလက္ခ်က္ေပတည္း။
မၿမဲေသာ အနိစၥရုပ္နာမ္ဓမၼ၌ အနိစၥလကၡဏာသေဘာ သဘာဝရွိသည္ကို သိေသာသူသည္၊ ဆင္းရဲေသာ ဒုကၡရုပ္နာမ္ဓမၼ၌ ဒုကၡလကၡဏာသေဘာ

သဘာဝရွိသည္ကို သိၿပီးျဖစ္၏။သိေသာဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ထို႔အတူ အစိုးမရေသာ အနတၱရုပ္နာမ္ဓမၼ၌ အနတၱလကၡဏာသေဘာ

သဘာဝရွိသည္ကိုလည္း သိၿပီးျဖစ္၏။ သိေသာဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။ ထို႔အတူ မတင့္တယ္ေသာ အသုဘရုပ္နာမ္ဓမၼ၌

အသုဘလကၡဏာသေဘာ သဘာဝရွိသည္ကိုလည္း တစ္ပါတည္း သိၿပီးျဖစ္၏။ သိေသာဉာဏ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္၏။
ဤသို႔ ရုပ္နာမ္ဓမၼ၏ အရွိအမွန္ သဘာဝလကၡဏာတို႔ကို အသိသညာျဖင့္ ထင္ရွားသိရသည့္အက်ိဳးသည့္ အမွတ္သညာ၊ အသိ၊အယူတို႔ျဖင့္

မွားယြင္းေဖာက္ျပန္စြာခံယူမႈ အမွားကို ေခ်ပ၍ မွန္ကန္စြာသိအပ္ေသာ သစၥဉာဏ္ကို ေက်းဇူးျပဳ၏။
ဤသစၥဉာဏ္ရွိသည့္ပုဂၢိဳလ္သည္ ယခုဘဝအဆံုး ေနာက္ဘဝ၌ အပယ္ပဋိသေႏၶမွ ကင္းလြတ္၍ ေကာင္းရာသုဂတိဘဝ၌ ဆိုင္ရာ

ပဋိသေႏၶဝိညာဏ္ကို မခၽြတ္ရလိမ့္မည္ျဖစ္၏။ ယခုဘဝ၌ ျပဳအပ္ေသာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္အစုစုတို႔ႏွင့္ အတူတကြေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ

အမႈတို႔သည္ သံသရာျပတ္ရာ၊ ဒုကၡခပ္သိမ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔သာ ထိုရရွိသည့္ဘဝ၌ လ်င္ျမန္စြာ အေထာက္အပံ့ေက်းဇူးျပဳ၍ ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡအေပါင္း

ၿငိမ္းရသည့္ ခ်မ္းသာသုခနိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၾကရသည္သာတည္း။ ဤေနရာ၌ အကုသိုလ္အစုစုတို႔ ထည့္သြင္းေရးသားထားသည္မွာ ဘုရား၊

ရဟႏၲာတို႔မွေသာ္လည္း အားႀကီးေသာ အကုသိုလ္ကံေတြကို ထုိေနာက္ဆံုးဘဝ၌ ခံရသည္ကို သတိျပဳ၍ ထည့္သြင္းေရးသားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ဤကား ဗုဒၶအဆံုးအမ၊ တရားအသိ၊ သံဃာအဆံုးအမ တို႔မွ အႏွစ္သာရ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ်ကို သိေစအပ္၍ သိအပ္သည့္အရာကို

ေဖာ္ထုတ္ေရးသားျပသည္သာတည္း။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဝင္းျမင့္